Vietnam en Cambodja november/december
Vietnam en Cambodja 26 november -22 december
Eerste maal naar het Verre Oosten
Eerste maal met Djoser,
Eerste dag in Hanoi
Lap, direct al een opdracht aan mijn broek
Een dagboek!
Hoe begin je daar aan?
Met Ho Chi Minh en de slag bij Dien Bien Phu? De oorlog tegen de Amerikanen zoals ik die als kind dagelijks op het tv-journaal kon volgen (althans de Amerikaanse versie ervan).
Of, met de lange vlucht van de koude Noordzeekust naar de warmere Chinese Zee. Een trek over o.a. de Kaukasus, Afghanistan, Pakistan; waar ze nu in dezelfde shit zitten als de mensen hier al die jaren geleden (bezoeken in ± 30 jaar).
Indrukken van de eerste dag:
- Wat opvalt is het grote aantal jonge mensen en die houden blijkbaar meer van hun statusverlenende tweewieler (2-takt) dan van de ideologie waar hun ouders voor gevochten hebben. Over brommers gesproken: die gaan er nog voor zorgen dat enkelen van ons met wat teentjes minder zullen terugvliegen maar beken, slalommen ertussen is een ervaring op zich.
- Je miljonair voelen met enkele euro’s aan nullen op een bankbiljet van oom Ho.
- Wat eet je eerst? Voorgerecht, hoofdgerecht of de kat van het restaurant? (Sorry poes.) De hond is voor morgen.
Overmorgen, wakker worden met een jetlag in een city that never let you sleep. Al is het maar door hun getoeter.
Hanoi, 27 november 2010, Marc
Zondag 28 november
Eerste nacht in Hanoi prima geslapen. Ik kijk om zes uur naar buiten. Vrouwtjes met punthoeden op het hoofd vegen hun straatje. Verder is het nog heel stil op straat.
Prima ontbijtbuffet met goede sterke koffie. Lekker! We gaan en groupe op stap. Met 20 fietstaxi’s op een rij in slakkengang door de stad naar het mausoleum van Ho Chi Minh, die we niet te zien zullen krijgen, als blijkt dat we alles wat we bij ons hebben moeten inleveren bij de security. We haken dus af.
We eten bij een opvang/kookschool/restaurant voor straatjongeren. Ze doen heel erg hun best. Maar ik heb weer het verkeerde besteld. Daar ben ik erg goed in. De anderen hebben lekker gegeten.
Na het eten heb ik met Agnes en de halve groep nog wat rondgelopen. We kwamen bij het Literatuurmuseum waar de tien beste leerlingen van iedere afgestudeerde klas in traditionele Vietnamese feestelijke afstudeerkleding een gezellig dagje uit hadden. Iedereen was even vrolijk en blij.
We lopen terug, eerst naar het meer waar we op een terrasje aan het water wat drinken. Dure tent, bovenmodale Vietnamezen om ons heen.
Vervolgens naar het hotel. Door drukke straten, 3,5 miljoen brommertjes om ons heen, fluisterende motortjes, gematigde snelheid, alleen wat getoeter. En ze nemen altijd voorrang. Uitkijken dus. Vooral met oversteken dat je beter niet alleen kunt doen.
’s Avonds voorstelling gezien in het Waterpoppentheater, wel aardig.
Daarna gegeten op een terras op de vijfde verdieping met leuk uitzicht. Hier waren we met de trap net zo snel boven als anderen met de lift, die over knopjes beschikt om hem in werking te stellen.
Over de nachtmarkt teruggelopen naar het hotel en weer een nacht fantastisch geslapen.
Ron
Maandag 29 november
Vanmorgen zijn wij met zijn vijven per taxi naar de Opera gegaan. Erg mooi gebouw, maar natuurlijk gesloten. Toen naar het Historisch Museum geweest, heel interessant. Koffie gedronken. Hierna hebben we wat rondgelopen door de buurt. De meeste dure automerken zijn hier aanwezig. In een zijstraatje hebben we de duurste auto, een Maybach, gespot.
Bij de Universiteit mochten we eigenlijk niet de binnenplaats op maar we zijn gewoon doorgelopen ‘toen ze even niet keken’. Van lieverlee weer terug naar het hotel want om 14.00 uur vertrekken we met de bus naar Halong Bay.
Onderweg zijn we gestopt bij een atelier waar gehandicapte jongelui van alles maken. Vooral het zeer fijne borduurwerk is fantastisch. Er is zoveel te koop dat het moeilijk is om te kiezen. Ik heb toch iets gevonden wat ik kan gebruiken.
In Halong Bay spreken we af om 19.00 uur te dineren in het hotel op de negende verdieping.
En, verrassing oeps, ik ben jarig. De eetzaal is versierd met ballonnen en confetti en iedereen heeft een feestmuts op. Er wordt lang zal ze leven gezongen, ik krijg er kippenvel van. En ook zo leuk, de hele groep houdt de hele avond hun feestmuts op. Na het eten is er ook nog een verjaardagstaart, het kan niet op. Bedankt allemaal, deze verjaardag vergeet ik niet meer. Ook Sanne en Trung (spreek je uit als Tjoeng) bedankt voor het feest.
Agnes
p.s. De Vietnamezen lopen allemaal in winterkleding. Zo voelt het voor mij absoluut niet, het is echt nog een zomertemperatuur.
Dinsdag 30 november
Vanochtend vroeg opgestaan en onder een koude douche wakker geworden omdat de boiler in staking bleek.
Na een vroeg ontbijt zijn we om 07.45 uur vertrokken naar de haven van Halong Bay. Dit is de startplaats van een boottocht op één van de mooiste plekken op aarde. Het water is diep blauw en de bergen die uit de zee oprijzen zijn imposant. Honderden gekleurde bootjes met fruit, koopwaar en vissers drijven op zee of met ons mee. Er worden door iedereen volop foto’s gemaakt. Maar die kunnen maar de helft vertellen van wat je echt ziet als je daar rond vaart….
We meren aan bij één van de eilanden en beklimmen de trap naar de Grot van de Verrassing. En een verrassing is het zeker als we de grot zien. Een wandeling van ongeveer 45 minuten brengt ons langs de mooiste grotwanden en ruimtes die zijn ontstaan door de erosie van kalkzandsteenformaties. De Vietnamezen hebben alles mooi uitgelicht en aangelegd zodat de wandeling goed te doen is.
Als we terugkomen op de boot varen we door naar een ander eiland. Hier kan je de top beklimmen voor uitzicht over de baai. Ik haak af en ga lekker pootje baden op het strand. De zon komt door en een paar bikkels in de groep gaan zwemmen.
Na een uur keren we terug naar de boot waar we kunnen genieten van een fantastische lunch. Ik heb gekozen voor seafood en de gevulde en gebakken krab die we krijgen is weergaloos! Die heb ik nog nooit zo lekker gegeten!
Om 14.00 uur zijn we alweer terug in de haven en gaan we met de bus terug naar Hanoi. Onderweg maken we nog een stop bij een fabriek voor aardewerk.
In Hanoi aangekomen is er gelegenheid om te douchen en op te frissen. Heerlijk! Want na de koude douche en een ochtend op zee ben ik behoorlijk plakkerig.
Het laatste diner in Hanoi is gezellig. We gaan met twaalf personen eten in Lady Bird, om de hoek van het hotel. Helaas is de typische dish van Hanoi uitverkocht, maar iedereen eet toch erg lekker.
Morgen de laatste dag Hanoi. Dan vertrekken we om 15.00 uur naar Hué.
Bye bye Hanoi ….. Het was fantastisch!
Daniëlle
Woensdag 1 december
De feestmaand is begonnen en daar kunnen we over meepraten.
Vandaag vroeg op, maar niet zo vroeg als de eerste dag in Vietnam toen ik mijn reiswekker nog op de Nederlandse tijd had staan, zodat ik om 01.00 uur ’s nachts aangekleed bij de receptie stond, ervan uitgaande dat het 07.00 in de morgen was ……
Het is de laatste dag in Hanoi dus de laatste kans om nog iets te bezichtigen of te doen wat op je ‘lijstje’ staat. Voor mij was dat de Literatuurtempel, het museum van Beeldende Kunst ernaast en verder de Opera en het Historisch Museum. Om alles te kunnen bezoeken ben ik achterop een scooter gaan zitten, een chauffeur voor een paar uurtjes. Echt een belevenis om zelf aan het verkeer deel te nemen; het is niet geheel zonder risico, maar wel een avontuur op zich. Nog wat tijd over dus nog maar even naar de overdekte markt vlakbij het hotel.
Om 18.30 uur landen we in Hué na een vlot verlopen vliegreis(je).
Dirk
Donderdag 2 december
Nog maar een dagje ‘notuleren’.
We gaan vandaag al om 07.30 te voet op weg naar de boot. Met deze boot varen we over de Parfumrivier (Huong Giang) naar de Thien Mu pagode, een prachtig tempelcomplex waar ik enorm van heb genoten. Ook fijn dat onze gids Tjung overal uitleg bij geeft aan de groep, maar ook individueel. Op het terrein zijn ook veel monniken die het geen probleem vinden als je ze op de foto zet. Een mooi authentiek geheel, mooi bijgehouden en nog goed in tact.
Met de boot daarna naar de tombe van de Nguyen-keizer Tu Duc. Ook weer een groot complex met bezienswaardigheden, erg indrukwekkend, de gebouwen en de vijvers.
Na een smakelijke lunch zijn we met de bus naar de citadel van Hué, ook wel de Verboden Purperen Stad genoemd, gereden en hebben deze bekeken. Ik heb het na een uurtje wel gezien, maar een groot gedeelte van de groep blijft er langere tijd. Het is ook meer een groot tempelcomplex, veel ervan is verloren gegaan in de oorlog, maar men is nu bezig alles te restaureren. En eigenlijk is dit ook wel indrukwekkend. Het is een enorme klus, waarvan je de resultaten al ziet, maar die nog wel even zal duren.
In de loop van de middag gaat het regenen. Voor mij ook een mooie gelegenheid om aan dit dagboek te schrijven.
Morgen richting Hoi An. Hopelijk is het dan droog, maar het zal zeker de pret niet drukken.
Vanmiddag en vanavond nog wat tijd over, blijft het regenen dan de koffer nog maar eens opruimen …..
Veel plezier verder, Dirk
Vrijdag 3 december
Om 08.00 uur uit het hotel op naar Hoi An. In de bus geeft gids Tjung een uiteenzetting over yin en yang en Feng-sui.
Fotostop bij waterbuffels.
Op het strand van Lang Co in de Danong baai met enkele dapperen de schuimende zee in. Omdat het open weer is zijn we over de bergpas Hai Van gereden. Heel mooie vergezichten die niet te vatten zijn op foto of film. In Danang het Museum of Cham sculpture bezocht.
Na de lunch gaan we op weg naar de Marble Mountains. Tempels en treden in overvloed.
Met een deel van de groep naar de top van een berg(je). Marijke blijkt een groepsfotograaf te zijn!
In Hoi An met de hele groep naar een lekker restaurantje. De laatste 500 meter terug naar het hotel doen Ans en ik in een plensbui, maar niet gemopperd: in België vriest en sneeuwt het.
Zalig, elke dag genieten ….
Christiane
Zaterdag 4 december
Na de lange busrit van de vorige dag, twee volle dagen in Hoi An. Wat een luxe!
Deze dag staat er een fietstocht op het programma. Met de hele bende in het dorpje en op het platteland gefietst. Om de haverklap een fotostop, onder andere bij een pagode, een groepje waterbuffels, een kerkhof, de moestuintjes van de plaatselijke bevolking en vele andere bezienswaardigheden. Zo passeren we ook wat op het eerste gezicht een mandarijnenboomgaard lijkt, maar eigenlijk blijken het allemaal kerstboompjes te zijn, althans de lokale variant ervan. De mandarijntjes dienen enkel als versiering en zijn dus niet eetbaar.
Na een paar uurtjes een koffiestop aan het strand, waarna we de tocht weer voortzetten. Dan gooit een regenbui roet in het eten en zijn we moeten gaan schuilen, waarna we de tocht hebben afgebroken. We zijn rechtstreeks naar het restaurant gefietst. Het was al middag, dus heel veel hebben we niet gemist! Na een heerlijke lunch gaat ieder zijn eigen weg: sommigen richting oude stad voor een wandelingetje of naar de kledingzaak om op maat gemaakte kleding te bekijken en te passen, anderen naar het hotel.
Later op de avond staat er nog een kookcursus op het programma onder de deskundige leiding van kok Kung hebben we de volgende lekkernijen klaargemaakt (en opgegeten!): kipsalade, groenteloempias, gebakken wontons en makreel gestoomd in bananenbladeren. Allemaal een koksmuts op en schortje voor, het zag er heel professioneel uit. Alle gerechten waren vrij goed gelukt, dus het werd een echte feestmaaltijd! Achteraf krijgen we de recepten mee zodat we nu thuis ook Vietnamees kunnen koken, althans toch alvast vier gerechten.
David
Zondag 5 december
Na een heerlijk ontbijtbuffet vertrekken we om 08.30 uur met David en Hilda naar de Cham tempels in My Son. Een uurtje rijden van Hoi An met de taxi.
Onderweg komen we door het plaatsje Tra Kien. Niets aan dit stadje doet nog vermoeden dat hier de hoofdstad heeft gelegen van het Cham-rijk. Op een heuvel waar de eerste opgravingen plaatsvonden staat nu een moderne katholieke kerk. My Son (= mooie berg) dat een aantal kilometers verderop ligt was het voornaamste tempelterrein van de Cham. De Franse archeologen die dit complex ontdekten stuurden aan het eind van de 19de eeuw de beelden, die ze hier vonden o.a. naar Danang. Het bezoek aan My Son is dan ook een mooie aanvulling op het museum in Danang. Tijdens de Vietnam-oorlog gebruikte de Viet Cong My Son als schuilplaats. De Amerikanen besloten daarom de oude tempelstad ondanks internationale protesten met B-52 bommenwerpers te bestoken. Van de 70 bouwwerken bleven er maar 20 min of meer gespaard. Met hulp uit het buitenland is men nu met de restauratie begonnen. Bijna onbegonnen werk lijkt me, daar de torens zijn opgebouwd uit baksteen zonder gebruik te maken van specie.
Ondanks de aanhoudende regen hebben wij genoten van ons bezoek aan My Son.
De middag is goed voor een bezoekje aan Hoi An. Slenterend door de straatjes met de vele souvenir- en kledingzaken kwamen we langs het oude huis van de familie Tan Ky. Het huis is al zeven generaties in de familie. We worden er vriendelijk ontvangen met een kopje thee. Nog niet zolang geleden stond er 50 cm water in het huis. De rivier lijkt regelmatig te overstromen. Zonde van die prachtige pilaren ingelegd met paarlemoer.
In het familietempeltje van de familie Tran betuigen we respect aan hun voorvaderen. Door over de hoge drempel te stappen buig je vanzelf het hoofd.
Een vriendelijke schoenmaker nodigt Evert uit om zijn werkplaats en huis te komen bekijken.
Bij de lampionnenwinkel werkt de hele familie, opa, oma, kinderen en kleinkinderen mee om prachtige lampionnen te vervaardigen.
Teruglopend naar het hotel zien we voor veel winkels tafels staan met offers voor de voorvaderen. Het was volle maan ….
Ondanks de heftige regen was het een prachtige en interessante dag.
Cisca
Maandag 6 december
Het wordt een lange reisdag, dus om 07.00 uur vertrekken we naar My Lai. Na twee dagen regen is het gelukkig droog. Een verademing.
In My Lai kijken we naar een rapportage van een Nederlandse televisieverslaggever over een Amerikaanse soldaat die terugkomt in My Lai en de mensen ontmoet die al hun familieleden hebben verloren bij een inval van het Amerikaanse leger. Een aangrijpende documentaire!
Onderweg zien we de weekopening van de middelbare scholen. Honderden scholieren luisteren op een groot plein naar de opening. Allen in schooluniform.
We rijden langs brede rivieren, waarlangs veel boeren met de hand hun rijstvelden bewerken.
Tijdens de lunch deelt Jaap pepernoten uit in verband met het Sinterklaasfeest.
Om 19.00 uur komen we aan in Qui Nhon. Een schitterend hotel aan de zee. Wat een luxe!
Evert
Dinsdag 7 december
Na een heerlijk ontspannen nacht met het geluid van de branding op de achtergrond en een uitgebreid ontbijtbuffet verlaten wij ons zeer luxe hotel in Qui Nhon om half acht voor een lange busrit naar Nha Trang.
Eerst gaan we naar een kerkhof waar jonge Vietnamezen van 12 tot 16 jaar begraven liggen, die indertijd diensten hebben bewezen aan de Viet Cong en daarbij zijn omgekomen.
Onze volgende stop is een vissausfabriekje en gelijktijdig een koffiestop. De fabricage van de vissaus is volgens mij een kwestie van geduld.
Een fotostop volgt bij een kleine baai met een strandje en heel veel vissersboten in het water en op het strand ook de ronde manden, waarmee ook gevaren wordt. Ik hoop dat de foto’s weergeven wat onze ogen registreerden.
Bij een restaurant tussen de weg en de zee lunchen we. Voorafgaand daaraan kan er ook gezwommen worden. Drie dames en drie heren, t.w. Marijke, Ria en Christiane, David, Jan en Dirk zijn de diehards.
Tot nu toe is het min of meer goed weer geweest, maar dan komen toch de wind en de regen opzetten in buien.
Na de smakelijke lunch rijden we verder over een zeer slechte ‘highway’ vol kuilen en langs de weg veel ondergelopen rijstvelden, wegens de vele regen van de afgelopen weken. De velden kunnen niet bewerkt worden.
Bij een vissershaven, waar de vis vers wordt aangevoerd door veel bootjes, zien we hoe de vis verhandeld wordt, grote vissen vaak per stuk en schalen vol van kleine visjes en garnalen. In grote ronde, met pek bestreken manden halen mannen de vis van boten die op zee blijven, en brenge de vis al peddelend naar de kade. Vietnam op zijn puurst.
Op naar de Cham-torens van Po Nagar die heel mooi gerestaureerd zijn en ook heel mooi gelegen zijn. Vanaf het plateau een prachtig uitzicht en ook de tempeltjes waren de moeite waard.
Uiteindelijk komen we in Nha Trang, een grote luxe badplaats met veel drukte. Wij logeren in het Golden Dragon Hotel, een hoog smal gebouw. Daar krijgen we een mooie ruime kamer.
Met Tjung, de gids, en nog wat andere medereizigers van de groep zijn we gezellig wezen barbecuen.
Ondanks de lange busrit een welbestede dag.
Ben
Woensdag 8 december
Het eerst wat we doen is uit het raam kijken naar het weer, want als dat goed gaan we varen en snorkelen. Negen man/vrouw van de groep gaan mee, Marc gaat duiken en de rest doet zijn eigen ding, fietsen, een stadswandeling of zomaar niets bijzonders.
Gelukkig geeft Sanne het sein van oké en we vertrekken naar de haven. Met een eigen motorboot varen we uit, onder de langste kabelbaan (3 km) over water (naar het eiland Hon Tre) langs drijvende visbedrijfjes, richting de eilandjes voor de kust. Het snorkelen was niet voor iedereen een succes; behalve de jongens vond ook Hilde het prima gaan. Maar er stond best wel stroming en dan wordt je snel moe. En wat toevallig, we ontmoeten Marc die in dezelfde baai gaat duiken . We proberen nog een tweede plek waar minder stroming zou staan, krijgen wat regendruppels, maar het blijft goed te doen. Dan terug richting Nah Trang via een vis’boerderij’ (soort kwekerij in zee) waar Ria en Sanne gaan varen in een ronde corade, een met pek dichtgesmeerde ronde mandboot van gevlochten bladeren. We zijn hongerig geworden van het varen dus een hapje eten en dan verder kijken wat te doen.
Om half 4 worden we volgens afspraak afgehaald voor een bezoek aan de warmwaterbronnen van Thap Ba. Ans, Christiane, Ria, Ben en ik gaan eens lekker aanmodderen. Kaartjes gekocht voor entree en bus voor VND 160.000 p.p. Verbaasd zijn we als om 15.15 uur een taxi zich meldt. Dus niks geen lijnbus naar de bronnen zoals het hotel ons heeft gezegd. Als echte Hollanders zitten we al gauw te rekenen en vinden dat het hotel ons heeft afgezet. Ze hebben ons veel te veel laten betalen, want vijf personen in een taxi heen en terug kost toch geen 500.000 VND? Dat zoeken we nog wel uit..* De weg er naar toe is nog slechter dan de highway, vol grote gaten maar er wordt aan gewerkt. Bij de bronnen koopt de chauffeur onze kaartjes (100.000 pp) en we kunnen naar binnen. Hoe nu verder? We worden doorverwezen naar de kleedhokjes, waar we een kluisje moeten huren en ook een handdoek. Maar de handdoek zou inclusief zijn! Dus weer overleggen, uitleggen, bellen met het hotel. ‘Solly solly, not included, ja jammer dan. We hebben al veel te veel betaald. Ans heeft het woord en ze weet gedaan te krijgen dat we handdoeken kunnen gebruiken, gratis. Dan begint het modderfeest: eerst een douche en dan met vijf in een soort gemetseld bad met een bodempje blubber, daar komt water bij en al gauw blubberen we vrolijk in de kleiachtige brij. Door de samenstelling ga je makkelijk drijven en Ben moet de grootste moeite doen om niet weg te glijden. We hebben ontzettend gelachen, het is zo komisch! Ongeveer vijftien minuten duurt de pret, dan proberen we eruit te klimmen, weer schoonspoelen (want in de zon opdrogen gaat niet → geen zon) en naar de volgende stap: een soort wasstraat met harde zijspuiters om door te lopen. Voelt wel prettig. Aansluitend rusten in een mineraal bad op heerlijke 37 ͦ C. Als toetje is er nog de waterval en het grote zwembad met 38 ͦ C. Door de warmwaterbronnen is het heerlijk om te doen, geen warm-koud systeem en de stoffen in het water maken het de moeite waard. Aan het invallen van de avond merken we dat het tijd is om op te stappen. De taxi staat al op ons te wachten. Met een leuke foto is dit een herinnering met een goed verhaal.
We vinden dat we onszelf mogen trakteren en gaan heel gezellig met zijn achten ’dineren’ in de Sailing Club aan het strand. Wel een beetje westers maar heel terecht merkt Daniëlle op: Nha Trang is best leuk, maar het lijkt wel een beetje op Lloret de Mar.
En gelijk heeft ze.
Morgen naar Dalat! Wat gaat het snel, benieuwd hoe het morgen met het ontbijtje gaat, in de garage. Welterusten, Marijke
*Probleem met de prijs is doorgesproken, dus klaar ermee. En ik heb zalig geslapen!
Donderdag 9 december
Na een ‘uitgebreid’ ontbijt (één broodje jam en thee) gaan we op weg naar Dalat. Zonnig. Dit mooie weer van vandaag hebben we nog niet gehad.
Na een oponthoud (wegwerkzaamheden) gaan we verder naar een ‘wegrestaurant’ voor een koffiestop.
Ik heb het gevoel dat ik nu pas het echte Vietnam ga zien. Kleine dorpjes, soms schamele huizen en vooral heel slechte wegen met veel grote kuilen en gaten. Wat zijn we toch verwend in het rijke westen. Onderweg nog een fotostop. Inmiddels is de weg ook beter geworden. Rond 13.00 uur bereiken we Dalat. Gauw de koffer op de kamer en bij de bakker broodjes halen.
Om het maximale uit deze middag te halen gaan we met de taxi met Evert en Cisca naar het zomerpaleis van Bao Da, de laatste Nguyen-keizer. We krijgen hier een indruk hoe hij hier met zijn familie heeft geleefd.
Daarna verder naar de Lam-Ty-Ni-pagode. De enige bewoner is een boeddhistische monnik, die helaas niet thuis is. Hij is actief en ook schildert hij dromerige landschappen. Men zegt dat hij goed kan leven van zijn schilderwerk. De betonnen borstbeelden die hij gemaakt heeft, vind ik wel bijzonder.
Taxi naar de Dalat-kathedraal met schitterende glas-in-lood ramen die in de jaren ‘30 in Frankrijk zijn gemaakt.
Het spoorwegstation staat ook nog op ons programma. Voor ons is het art déco-stijl. Ook de oude treinwagons bekeken. Genoten heb ik van de in vorm geknipte bougainville. Als laatste brengen we nog een vluchtig bezoek aan de Flower Garden. Het is toch de moeite waard.
Na een leuke middag waarin we veel gezien hebben van een stukje Vietnam, gaan we naar het hotel, het is inmiddels borreltijd voor ons. Straks heerlijk samen uit eten en dan is er al weer een vakantiedag voorbij.
Ik moet wel even wennen aan de temperatuur op de kamer en dat het ’s avonds zo snel afkoelt. Geef mij maar iets meer warmte. Maar als we er aan gewend zijn gaan we weer verder.
Voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op.
Jaap en Jannie
Vrijdag 10 december
Vandaag gaan we brommen! Met de motobikes erop uit in en rond Dalat. De zon schijnt en de lucht is blauwig! Het belooft een mooie dag te worden. Het ontbijt draait op een ware happening uit. Er blijven maar Vietnamezen de ontbijtruimte binnenkomen en ze belegeren het buffet. Er komt geen einde aan, lijkt het. Blijkt er buiten een bord te staan dat er voor die en die prijs ontbeten kan worden….
Alle sleutels van de motobikes worden in een helm gedaan en zo vist ieder van ons zijn ’eigen’ rijder eruit. Eerst naar het uitzichtpunt en startpunt van de kabelbaan Robin Hill. Dalat vanuit de hoogte. Tweede stop is de Thien-Vien Truc Lam pagode. Moderne strakke bouw van eind vorige eeuw. Niet zo kitscherig. Een weldadige rust. Groep Viets, waarvan de leider bidt en zingt. Monnik slaat op de gong. Nog een wandeling door het schitterende park gemaakt, dat grenst aan een meer. Bij één van de winkeltjes staan twee grote kooien waar aapjes in blijken te zitten. De ene kooi is veel te klein voor de aap, hij kan zich amper bewegen. En ze zitten ook nog aan een ketting. Iemand vertelt dat een aap hier als huisdier wordt gehouden. Heel zielig.
We rijden door naar Ta Nunh village, waar een minderheidsgroep K’ho’s woont. Eerst koffie, daarna een wandeling door het dorp, op zo’n manier zie je het echte leven in Vietnam! Plaatjes van kinderen zien we, helaas willen ze niet allemaal door ons gefotografeerd worden, een enkeling begrijpt ons …. Papayabomen, jackfruit en bananen, overal in het dorpje staan deze bomen. Je krijgt hier een beetje het Kerstgevoel, als je de grote tot flinke struiken uitgegroeide zogenaamde kerststerren ziet.
We bezoeken een van de vele bloemenkwekerijen in kassen (van bamboe, doek en plastic). Gerbera’s in alle kleuren en veel rozen, allemaal in en rond Dalat.
We rijden door een prachtig bergachtig landschap met mooie vergezichten. Een lust voor de ogen! Heerlijk om achter op een brommer zo door het landschap te rijden, niet hoeven op te letten, alleen maar kijken en genieten.
Na een prima lunch in één van de vele onooglijke restaurantjes gaat een gedeelte van de groep de Elephant waterfall ‘doen’. Wie niet zo’n bikkel is, bezoekt de tuin en de pagode die er vlak naast liggen. Niet onaardig met draken bij de trappen en een grote lachende Buddha achter de pagode.
Hup, weer achterop de brommer. Hoewel we op alle weertypes voorbereid zijn, zitten de meesten ondertussen met blote armen. Het is warm en zonnig. Een perfecte dag voor deze trip! Een paar korte bezoekjes aan o.a. een zijdefabriekje (lekker hoor zo’n gekookte zijderups, lijkt wel een borrelnootje!), een champignonkwekerij (zien er vreemd uit) en een rijstwijndistilleerderij.
Voor we worden afgezet bij het hotel, wordt er nog koers gezet naar het Crazy House, gebouwd (en nog steeds) door de dochter van de laatste president. Er is niets te veel gezegd: gek, gekker, het gekst. Past goed in de Efteling.
Vietnamezen zijn gek van karaoke. Sanne en Tjung nemen ons (Ilda, Jan, Dirk, Ron, Agnes, Daniëlle en ik) mee naar een karaokebar. Tjung gaat helemaal uit zijn dak en leeft zich uit. Daniëlle en Dirk en af en toe Jan zingen er vrolijk op los. Veel te laat, om middernacht, lig ik in bed, maar wat hebben we gelachen ….
Ria
Zaterdag 11 december
Het is rustig bij het ontbijt, er zijn wel weer Vietnamezen maar niet in zo groten getale. Lange rit naar Saigon voor de boeg, vandaar vertrek om 7.30 uur. Officieel heet deze stad Ho Chi Minh stad, maar voor mij blijft het Saigon, klinkt zoveel vriendelijker. Het is nog fris maar om 09.00 uur voelt het al lekker aan.
Het eerste deel van de route lijkt bekend van gisteren. We nemen van lieverlee afscheid van het bergachtige landschap. Het openbare leven is al druk op gang. De koffiebonen, die voor de huisjes op de grond liggen te drogen worden gekeerd, de zakken met rijst gevuld of geleegd. Fotostop bij theeplantage, die in dit bergachtige gebied veel voorkomen.
Tijdens de koffiestop kunnen we koffie en thee proberen. Beide zijn lekker. Grote mooie winkel met van alles te koop. In de bus worden vele koekjes uitgedeeld die net gekocht zijn. Bij de vroege lunch heeft niemand echt honger! Het is pas 11.30 en al die traktaties. Ondanks dat we op een tolweg rijden is de weg niet erg best: alweer kuilen.
Ik mis een foto van allerlei drijvende vissershuisjes, maar gelukkig: we stoppen speciaal hiervoor. Dient twee doelen, er wordt ook aan de weg gewerkt en hoe. Je zet een of ander gammel hekje neer en gaat met twee collega’s op je knieën op de weg zitten en probeert de boel op te lappen ….. en iedereen rijdt er rustig om heen.
Bij de vissershuisjes wordt red snapper en catfish gekweekt, zodat wij ’s avonds een lekker visje kunnen eten.
Hoe dichter we bij Ho Chi Minh stad komen, hoe drukker het wordt. Grote flatgebouwen, fly-overs, grote bedrijven, de Coca-Cola fabriek van Vietnam en hordes brommers. Als we ’s avonds een wandeling door het centrum maken kijken we onze ogen uit. Bij het rode verkeerslicht is het een zee van helmen, daartussen een enkele auto. De brommerberijders lijken hier wel iets meer gedisciplineerd dan in Hanoi. Ze rijden tenminste niet door het rode licht.
Tijdens de wandeling zien we de grootsheid van een wereldstad met acht miljoen inwoners. Alles is of wordt in kerstsfeer gebracht. Overal lichtjes die aan en uitgaan. Kerstbomen, -mannen, -ballen en -slingers. In alle mogelijke kleuren en hoe meer glitter hoe mooier. Het is een drukte van belang.
We hebben al even voorgeproefd van Saigon, morgen gaan we met cyclo’s een tochtje maken o.a. door de Chinese wijk!
Onze ogen en hersens draaien op volle toeren om al deze indrukken te verwerken.
Ria
Zondag 12 december
Ho Chi Minhstad ofwel Saigon; wat een geweldige stad!
Ik heb zo vaak van reizigers gehoord die het noorden van Vietnam en met name Hanoi zoveel mooier worden dan het zuiden met Ho Chi Minhstad.
Hier ben ik het dan ook helemaal niet mee eens. Er is zoveel te zien, zoveel te beleven. Waar je ook bent. En dan al die brommertjes. Voor mijn gevoel wel meer dan een miljoen. Wat wil je ook met een stad van bijna 9 miljoen inwoners. Bijna één op de tien Vietnamezen woont in Ho Chi Minhstad. Je moet er niet aan denken dat al die brommers auto’s worden wanneer de levensstandaard van de mensen hoger wordt.
Vanochtend besloten om alleen op pad te gaan en niet met de cyclotour mee te gaan. We hebben eigenlijk maar één dag en die wil ik ten volle benutten. En nu achteraf, is een dag véél te kort geweest. Ik had nog zoveel willen zien.
Eerst naar het Herenigingspaleis ofwel Independance Palace. Dit ligt in een groot park en hier eindigde op 30 april 1975 de Vietnamoorlog toen de pantserwagens van het Noord-Vietnamese leger door de gietijzeren hoofdpoort naar binnen reden. Korte tijd later ging de juist tot president benoemde generaal Duong Van Minh over tot onvoorwaardelijke capitulatie en vanaf 11.30 wapperde de rode vlag met de ster op het dak. Wie kent niet de beelden hiervan, die overal ter wereld werden uitgezonden. Met de helikopters op het dak die af en aan vlogen.
Het War Remnants Museum; het voormalige kantoor van de Verenigde Staten.
Na dit bezoek een ‘rustig’ plekje opgezocht om de schokkende foto’s, teksten en mishandelingsattributen, etc. te kunnen verwerken, alles naar aanleiding van de Franse koloniale tijd, het tijdperk van de Zuid-Vietnamese dictators en met name de oorlog met Amerika. De boodschap die het museum uitdraagt is duidelijk: het Amerikaanse leger was gruwelijk en barbaars. Helaas werd niet in beeld gebracht wat de gevolgen waren die de oorlog had voor het Amerikaanse leger. Alleen op de bovenste verdieping een paar foto’s van met name lachende en rokende US-legereenheden in oorlogsgebied.
Het Amerikaanse consulaat, dat tijdens de Vietnamoorlog het belangrijkste machtscentrum van Vietnam was. Het is nu vervangen door nieuwbouw. Maar ook hier zal iedereen de beelden kennen van de laatste dagen van april 1975. Helikopters die op het dank van het witte gebouw landden om een niet aflatende stroom vluchtelingen te evacueren.
Naar de kathedraal gelopen. Is helaas gesloten, waarna ik twee tempels bezoek: de Chu Vinh Nghiem en de Qua Ngoc Hoang (Jade pagode). Ik heb gehoopt hier wat ‘rust’-momenten te vinden, maar het stadslawaai ‘drukt’ hier ook naar binnen. Hoe moet ik het uitleggen: of je wilt of niet, je wordt vanzelf meegezogen in de hectiek van het drukke Saigon.
Ik had nog zoveel willen zien, maar na een heerlijk (duur) kopje koffie op het dakterras van het Rex Hotel, hield ik het voor gezien. Ook Ben, Marijke, Ria, Cisca, Evert, Jannie en Jaap getroffen op het dak.
De Chinese wijk Cholon doe ik morgen. Maar teruglopend naar het hotel, toch weer veel gezien zoals het gemeentehuis, Opera, Le Loi-straat met zijn vele exclusieve winkels, Ben Thanh Market, etc. etc. etc. etc. etc. En dan nog alles wat ik niet opgeschreven heb, maar wel gezien en gedaan heb. Nu ik de foto’s op het toestel terugkijk: Onvoorstelbaar, wat een mooie -indrukwekkende- dag! En dan te bedenken dat het ontzettend warm en broeierig weer is vandaag. Ik zou nog zoveel kunnen schrijven, maar ik hou het voor gezien: douchen en naar bed!
Ilda
p.s. Mijn geplande fietstocht toch maar niet gedaan op advies van vele groepsgenoten, die dit te gevaarlijk vonden (vanwege het drukke verkeer). Jammer!
Maandag 13 december
Onze Duitse reisgenoten Jan en Dirk hebben hun verhaal getekend in plaats van geschreven. Zij dachten niet de juiste woorden in het Nederlands te weten om het goed leesbaar te houden. Dat zal reuze meevallen gezien hun kennis van de Nederlandse taal. Maar deze tekeningen zijn super! Wij zijn er blij mee.
Jan en Dirk
Dinsdag 14 december
Bye bye Saigon. Martin Sheen zit er nog steeds te wachten op zijn Apocalyps opdracht.
Bus in en de regen kan beginnen. Wel is ze getimed om te stoppen als we uitstappen.
Stop 1: Koffiebreak. Een kunstmatige tuin met tal van insecten. Die zie je niet in het wild, ook een hagedis poseerde graag voor de lens. Vietnam – een omgekeerde wereld.
Stop 2: Mijn eerste lachende boeddha ….. van de dag. Die moet zich hier nogal amuseren. Ik heb er nog geen boos of triestig gezien. Kan hem wel begrijpen. Terug in de bus blijkt mijn laptop gecrashed. En ik had nog wel een donatie gegeven aan de tempel. Zou hij gemerkt hebben dat ik atheïst ben en niet in hem geloof? Indien zo, dank je wel Boeddha, lach maar.
Stop 3: VietCong-val voor toeristen. Duur, ondermaatse bediening. Eens getrapt, spartel je nog wel, betalen doe je toch. Americans and Japanese like it.
Voor de rest: regen, water en nog wat regen. In deze vloeibare materie moeten Nederlanders zich thuis voelen. Bleek ’s avonds ook. Iedereen goedgezind aan tafel. Was ditmaal oké. Zicht op de Mekong rivier. Lekker eten.
Entree: splinglol van slang
Hoofdgerecht: nog meel slang
Wilden nog wat pyromaantjes met bananendessert de tafel in brand steken, no problem.
Afscheid van Tjung, morgen definitief, ook weldra van Vietnam.
Cambodja, here we come!
Marc
Woensdag 15 december
We zijn aangekomen bij het laatste plaatsje in Vietnam – Mekongdelta. We hebben definitief afscheid genomen van onze Vietnam-gids Tjung, de chauffeur en de busboy. Raar idee, dat je deze mensen na drie weken samen reizen nooit meer gaat zien…..
Vanochtend hebben we als laatste excursie een superboottocht gemaakt over de Mekong naar de drijvende markt van Can Tho. Wat een bedrijvigheid! En al die kleuren en verschillende bootjes. Het is ontzettend genieten!
Als we aanleggen, lopen we het laatste stuk door het dorpje en over het platteland naar een fruittuin. Bij deze fruitteler drinken we koffie, thee en uitaard supervers fruitsap. Ook snijden ze zeer royaal vollen schalen met heerlijk vers fruit. Zo lekker eet je dat in niet in Nederland (en België en Duitsland)……
Het is bijna genoeg voor de lunch maar die nuttigen we toch in Can Tho, voor vertrek naar Chau Doc. De accommodatie hier is erg slecht en vies. Meer mensen klagen daarover. Jammer dat dit de afsluiting is van een reis door zo’n ontzettend mooi land.
Bye bye Vietnam! Het was onbeschrijfelijk geweldig…..
Daniëlle
Donderdag 16 december
Hallo! Welkom in Cambodja!
Na ongeveer vijf à zes uur varen zijn we aangekomen in Phnom Penh. Tijdens de boottocht zie je het landschap, de huisjes, de hoedjes en de mensen veranderen.
De eerste indruk van de stad is schoon en verzorgd; ook koloniaal, maar de officiële gebouwen, zoals het Nationaal Museum, hebben echt een heel andere bouwstijl dan in Vietnam.
Met een kleinere groep bezoeken we het museum en het Koninklijk Paleis met de Zilveren Pagode. Prachtig! Veel details en schitterende plafondschilderingen. Het gedeelte waar de koning woont, is afgesloten, maar dat zijn maar enkele gebouwen. We kunnen echt uitgebreid rondlopen door de royaal aangelegde tuinen en de verschillende paviljoens bezoeken.
Ze zijn streng op de regels hier bij deze bezienswaardigheid. Als je stiekem een foto maakt waar het niet mag, staan de surveillanten net zolang naast je totdat je op ‘delete’ hebt gedrukt. Ook zijn korte broeken en hemdjes niet toegestaan. En het is hier zóóóó warm…. Vanmiddag ongeveer 35 graden.
Morgen staat het Tuol Sleng Museum en de Killing Fields op het programma. Ben benieuwd hoe dat zal zijn.
Daniëlle
Vrijdag 17 december
Tuol Sleng Genocide Museum en de Killing Fields
Terwijl wij ’s middags op een bankje aan de rivier zitten, komen als vanzelf de onthutsende beelden van de ochtend aan ons voorbij en vragen wij ons af: “Hoe is het mogelijk dat een regering zijn eigen volk uitmoordt? Hoe is het mogelijk dat voor dit schrikbewind maar één leider is gestraft? Hebben zij spijt van hun daden? Hebben zij er nachtmerries van?”
We weten het niet, velen lever onder een andere naam verder. Slechts zeven gedetineerden hebben de gevangenis overleefd (van de ongeveer 17.000 gevangenen). Het waren schilders en beeldhouwers, die de taak hadden portretten en beelden van Pol Pot te vervaardigen. De andere gevangenen werden op gruwelijke wijze vermoord op o.a. de Killing Fields. Op 9 mei, de Dag van de Genocide worden bij de stupa de doden herdacht. Zou de mensheid er iets van geleerd hebben?
Bij de Wat Phnom, die we ’s middags bezoeken mag iedereen een wens doen. Elke wens die er geuit wordt, zal in vervulling gaan. Gezien het bovenstaande is een wens niet moeilijk te verzinnen.
De dag hebben we afgesloten met een heerlijk diner, geserveerd in een restaurant dat gerund wordt door voormalige zwerfkinderen en hun leraren.
Cisca
Zaterdag 18 december
Na een vroeg ontbijt maken we ons op voor een lange dag.
Eerst een fotostop en daarna een koffiestop, maar er was meer te zien en te koop op dit kleine marktje in de buurt van Skone en wel gefrituurde insecten: tarantula’s, krekels. Een paar mensen uit onze groep hebben ervan genoten!
Een paar uur later weer een stop in een dorpje waar beeldhouwers Boeddha beelden maken. De buschauffeur wijkt af van de normale route en duikt een zandweg op, naar later blijkt een doodlopende weg omdat de brug aan het einde niet voor autoverkeer toegankelijk is. De brug, Spean Preah Toeus genaamd, is een bijzondere. Heel oud, met op de uiteinden negenkoppige slangenbeelden, en goed gerestaureerd.
Voor iedereen was er deze dag wel iets te beleven. Om niet al te laat bij ons hotel aan te komen hebben we geluncht in de bus. Onderweg hebben we gezien dat er in Cambodja meer armoede is dan in Vietnam.
Na een korte stop bij ons hotel gaan we weer op weg voor een boottocht op het Tonle Sap meer. Wel even een busritje, maar dan heb je ook wat. Tijdens de busrit legt onze gids het een en ander uit over het leven in Cambodja. Tijdens het laatste stuk zandweg rijden we tussen de optrekjes door van de plaatselijke bevolking. Een en al vriendelijkheid, maar als je ziet hoe ze leven ….
Aangekomen bij onze gereserveerde boten was het een en al kinderen die ons uitzwaaiden. De lollies van Agnes waren erg in trek. Op het water veel gezien van de manier waarop mensen leven in hun huis op palen. Prachtige tocht over een enorm meer, wij hebben genoten. Het was de busrit waard.
Ik was wel een beetje moe na deze dag, maar ook erg voldaan.
Janny
Zondag 19 december
6.30 Uhr, der Wecker klingelt, schnell frühstücken, denn um 08.00 Uhr heisst es wieder „wij gaan“, um vor der Flut der übrigen Touristen am Angkor Wat Tempel anzukommen.
Das Beste: Es gelingt ganz gut! Das Morgenlicht scheint auf die beeindruckende Tempelanlange und wir sehen den architektonischen Höhepunkt der Reise endlich mit eigenen Augen.
Ein super-sympathischer Gids spricht auch noch gutes verständliches Englisch und führt uns zu den besten Foto-Plätzen.
Nach 2,5 Sunden weiter zum nächsten Tempel. Photostop! Lunchen! Weiter zu Angkor Thom. Viel kleiner. Überwachsen von Bäumen, deren Wurzeln sich um, über und durch die Steine des Tempels geschlungen haben. Eine romantische Ruine und mein persönlicher Hohepunkt des Tages.
Zum Schluss: Sonnenuntergang auf den Phom Bakheng Tempel. Sehr Stimmungsvoll und ein schöner Abschluss der Tagestour!
AAN HET EINDE Wat heb ik geleerd? Door Jan.
Maandag 20 december
De laatste dag van deze reis! Iedereen is vrij om te gaan en te staan waar hij of zij wil. De een gaat nog naar Angkor terug voor een bezoek aan de Bayon tempel, een van de hoogtepunten van Angkor maar ook de meest vergelegen. Daarom heeft niet iedereen de puf om deze rit te maken. Anderen gaan nog wat souvenirs kopen, waarvoor je op de markt heel goed terecht kunt. Keuze genoeg en afdingen doet wonderen!
In de middag ‘verpozen’ een paar van onze groep zich aan het zwembad van het hotel aan de overkant van de straat. Lekker even tot rust komen na deze enerverende vier weken, genieten van het zonnetje en van een heerlijke lunch, het eerste westerse eten voor mij in deze weken.
’s Avonds eten we met zijn allen ons afscheidsmaal, we bedanken Sanne voor haar begeleiding met een enveloppe met inhoud en dan zit deze reis er weer op! De tassen en koffers worden ingepakt, voor zover nog niet gedaan, en de wekker gezet.
Dinsdag 21 en woensdag 22 december
Om half acht zwaaien we met ons allen Ilda uit, die haar reis op eigen gelegenheid met de bus vervolgt naar Thailand. Zelf vertrekken we om 08.00 uur naar het vliegveld van Siem Reap voor de vlucht naar Singapore met een tussenstop in Phnom Penh.
In Singapore moeten we acht uur wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Van tevoren hebben met een aantal van de groep afgesproken om mee te gaan op een citytour om Singapore vanuit de bus te bekijken. Helaas is de bus al volgeboekt als wij geland zijn. Wel kunnen we met een shuttlebusje naar een vastgestelde plek gebracht worden en op een afgesproken tijd weer opgehaald. Jan en Dirk en ik besluiten om van deze mogelijkheid gebruik te maken. Nu we toch in Singapore zijn willen we ook wel iets zien in plaats van acht uur te hangen …..
Alles loopt gesmeerd, we moeten wel even via de Immigratie om papieren in te vullen maar dat is een kleinigheid. Het vliegveld ligt toch nog een stukje buiten de stad, we kunnen alvast wennen aan het linksrijdend verkeer. We worden afgezet bij de Flyer, het grootste reuzenrad ter wereld. Het is geopend in 2008 en heeft 28 cabines, waarin je gewoon kunt rondlopen. Je merkt eigenlijk niet dat je omhoog en omlaag gaat, zo geleidelijk beweegt het rad. We hebben een prachtig uitzicht over (een gedeelte van) de stad, vooral het financiële centrum met de wolkenkrabbers. Na dit 35 minuten durende uitstapje boven Singapore lopen we langs de boulevard van de Marina Bay, over een stuk van het Formule 1-circuit langs een drijvend sportveld richting de stad. Langs de Esplanade, City Hall, de Cricket Club, St. Andrew’s Cathedral lopend komen we bij het wereldberoemde Raffles Hotel, genoemd naar de stichter van Singapore, Sir Thomas Raffles. Nog een laatste foto terwijl het droog is, want vijf minuten later begint het te regenen, eerst zacht maar op een gegeven moment lozen de donkergrijze wolken hun last. Temperatuur (om 18.00 uur): 31 graden! We zijn net op tijd in de buurt van een ontzettend groot shopping center en schieten naar binnen om op die manier droog aan de andere kant van de weg weer naar buiten te kunnen. En dan is het weer droog maar ondertussen ook donker geworden. Alle kerstverlichting is aan. Als je houdt van glitter en glamour, kun je hier je hart ophalen aan de aan en uit flitsende lampjes in alle kleuren. De Flyer is (prachtig) versierd met een ster die zijn stralen naar de grond laat flitsen en van links naar rechts ……
We zijn op tijd bij de afgesproken plek waar het busje ons weer ophaalt en terugbrengt naar Changi Airport. Dit hebben we toch maar mooi even meegepikt! Tegen 21.00 uur zijn we weer op Terminal 2, waar we de laatste uurtjes voor de reis naar Amsterdam doorbrengen.
We bereiden ons geestelijk voor op de aankomst op Schiphol, waar het morgenochtend om kwart voor zeven een graad of vijf vriest, ongeveer een verschil in temperatuur van 35 graden ….. De overgang van de tropen naar een besneeuwd Nederland zal groot zijn.
En daar wacht ons het bekijken, ordenen en verwerken van de grote hoeveelheid foto’s die iedereen gemaakt heeft. Dan beleef je de reis opnieuw!
Ria
Ria
Fietsreis Vietnam & Cambodja 18 dagen
Te fiets tussen rijstvelden en tempels
