Cambodja 16 dgn juli

23 en 24 juli

Op dit moment zitten we met alle ‘in Cambodja-aanwezigen’ bij elkaar in het Friends-restaurant in Phnom Penh (zou je hier als souvenier trouwens Phnom-pennen kunnen kopen??) We noteren hier expres niet ‘de hele groep’, want twee van onze groepsgenoten zijn niet meegekomen uit Amsterdam, vlucht gemist!

Komt omdat we om 11.50 uur van Malaysian Airlines te horen krijgen dat de vlucht tot 18.00 uur vertraagd was en dat je je pas rond 16.30 uur weer hoefde te melden. Het mankement was sneller verholpen, dus 350 man sprokkelen leverde 346 aanwezigen op om 15.15 uur.. genoeg voor vertrek. Bleken er dus wél twee van onze reisgenoten bij te zitten, vanaf morgenochtend zijn we compleet!

Voor ons twee (Anne en Erik) zijn dit de eerste Azië-indrukken en een paar dingen die opvallen:

1.       Wat een heerlijke glimlach hebben deze mensen (ook al krijg je hem pas op het moment dat ze bij hun gezichtsonderzoek bij je ogen zijn aangekomen).

2.       Wat past het woord rakelings goed bij al die brommertjes in het verkeer.

3.       Wat is het hier (in deze streek) plat voor een ver buitenland.

Verder zóuden we het nog verrassend kunnen noemen dat het ondanks de 30° én de wolken én het moessonseizoen droog is gebleven… maar dat zou een beetje alle goden verzoeken zijn, dus daar zeggen we niets over.

Tijdens het schrijven van dit stuk hebben we met zijn allen genoten van de door deze voormalige straatkinderen (Friends – stichting met een waanzinnig goed doel, namelijk kansloze kids dankzij kook- en serveerlessen kansen teruggeven) verrukkuluk bereide maaltijden. Zometeen nog een toetje voor de liefhebbers en dan zal langzamerhand het bedje gaan lonken. Op naar dag 3!

Groeten van Erik

25 juli

Vandaag een laatste dag om de ‘highlights’van Phnom Penh te bezoeken.

Maar eerst nog het vermelden waard dat onze groep compleet is, gelukkig zonder al te veel extra vertraging..

Als we het hebben over de ‘highlights’ van Phnom Penh, dan mag een belangrijk stuk geschiedenis daarbij niet ontbreken: het regiem van de rode khmer van 1975-1979. Deze geschiedenis leeft (uiteraard) nog sterk bij de bevolking en is daarnaast bewaard gebleven in de vorm van het genocide museum Tuol Sleng en de Killing Fields, beide zeer indrukwekkende plaatsen. In het museum zijn o.a. de cellen te zien, martelwerktuigen en de vele foto’s van de mensen die daar zijn omgebracht. Op weg naar 1 van de 381 killing fields vertelt de gids haar verhaal, over haar familie die grotendeels is omgebracht, over haar broer die naar een speciale trainingsschool gebracht zou zijn, over het vermoorden van mensen, bijvoorbeeld om het breken van een lepel, over ervaringen waar geen woorden voor zijn….

Terugdenkend aan de killing fields denk ik aan de zuil met de vele doodshoofden (slechts een gedeelte van de ongeveer 2 miljoen mensen die in Cambodja zijn omgebracht, de boom waartegen de kinderen werden doodgeslagen en de restanten die aanwezig zijn; de stukken kleding en de botten die in het pad zichtbaar zijn. Met deze ervaringen in ons hoofd vertrekken we morgen allereerst naar Kratie. Ik ben benieuwd wat onze verdere reis ons zal brengen.

Groet, Pascale

 

26 juli

Voor vandaag wijziging van ons reisschema. Er stond gepland een vlucht naar Ratanakiri, maar helaas ging de luchtvaartmaatschappij failliet (of we daar erg rouwig om moeten zijn valt te bezien, want we gaan nu per bus en zien weer meer van het landschap!). Iedereen stond vanmorgen om 7.00 uur klaar om te vertrekken per bus dus naar Kratie, zo’n kleine 350 km noordoostelijk. Was erg benieuwd naar de toestand van het wegdek, maar dat viel enorm mee. Slechts het laatste gedeelte weg naar de zoetwaterdolfijnen kwam ik iets los van mijn stoel, maar dat mag geen naam hebben. Onderweg een paar pitstops gehad, waardoor er tijd was om wat foto’s te nemen en even de benen te strekken.

Tijdens de eerste stop in ‘spider-city’ durfde Sander het aan om een grote gefrituurde spin naar binnen te werken. Weliswaar alleen de pootjes en niet het lijf, maar toch deed ik hem dat zeker niet na zo’n ‘spinnesnack’. Zelfs bij een nietsvermoedende Pascale werd er een levend exemplaar op haar rug gezet!. Ik had even genoeg van spider-city!!

Onderweg ook nog lekker geluncht met z’n allen en daarna weer door naar Kratie waar we aan het eind van de middag aankwamen en per boot de Mekong opgingen om de zeldzame zoetwaterdolfijnen te zien. Er zouden in Cambodja nog maar ongeveer 60 exemplaren van deze mythische vis zijn. Gelukkig zagen we ze dan ook daadwerkelijk, alleen foto’s nemen bleek lastig. De dolfijnen wilden niet echt voor ons poseren en verdwenen naar onze zin veel te snel onder water, maar we hebben ze gezien!

We kwamen om half zeven in ons hotel aan en na een lekkere koude douche lekker gegeten vlak bij central market. Morgen vroeg op voor een lange busreis naar …. (wordt vervolgd)

Groetjes van Melanie

27 juli, van Kratie naar Banlung

Na een wat laat ontbijt, waardoor we later vertrokken dan gepland gingen we op weg richting Banlung. De weg was bovenverwachting, zodat we na 2,5 uur al op de helft waren, tenminste dat dachten we.

Allengs werd de weg slechter, de hobbels en de kuilen groter. Op een goed moment was de weg zelfs helemaal verdwenen en was er alleen een diep modderspoor over. We hadden het zelfs al over omkeren, maar gelukkig was daar een bulldozer die de bussen door deze modderpoel heentrok. Even verderop moester er nog snel wat boomstammen in de brug gelegd worden, zodat onze bussen er overheen konden.

Onze gids uitte zijn zorgen over de komende regen en de verre zit, die we nog moesten afleggen, zodat we dan maar besloten de lunch over te slaan en door te rijden. De verwachting was dat we zeker niet voor 4 uur in de middag in Banlung zouden arriveren en waren dan ook heel verbaasd toen de bussen om 14.00 uur plots de oprit van een mooi hotel inreden. Ja, inderdaad, onze bestemming was bereikt.

Niet lang daarna begon het te regenen, flinke bakken kwamen er naar beneden en ik vraag me af of we ons hotel ook nog bereikt hadden als het onderweg al zo was gaan regenen.

Ieder ging zijns weegs, maar omdat er in het dorp niet veel bijzonders te beleven was, kwamen we elkaar weer snel tegen. Ook ’s avonds kwam iedereen in hetzelfde restaurantje binnendruppelen voor de gebruikelijke rijst of noedels.

Voor morgen heeft iedereen zijn eigen plan getrokken: een ritje op een olifant of een bezoek aan een ‘minderheid’ een paar uur rijden van hier.

Tineke van de Laarse

 

28 juli, Banlung – Ramptoerisme?

Recept voor ramptoerisme (in breedste zin van het woord).

Men neme één pick-up te weinig. Stop daar twintig toeristen in. Flink roeren tot Cambodja. Een grote scheut tropische regen erbij. Een of twee minderheden (naar smaak toevoegen). Als de noedels klaar zijn, serveren met extra veel hobbels.

De reis naar ‘de minderheden’ was zonder meer avontuurlijk te noemen. ‘Een drama’ zo zou de gemiddelde toerist de reis hebben genoemd. Door kuilen en hobbels, rivieren en beekjes. Met duwen en trekken. Regen en onweer. Blubber en modder. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Saai was het zeker niet!!!

De groep bleef wonderbaarlijk optimistisch. Erik en Gerto, Nienke en de gids zaten stoer achterop de pick-up, die niet zonder enige moeite de rivier doorkruisten.

De aankomst in …. was dan ook erg fijn.

Na een uurtje (rubbertime) wachten op de boten, kon de waterpret beginnen. Alhoewel: voor een kwartiertje is het zitten op een bootje leuk. Na een half uur; pijn in de rug. Na drie kwartier toch al snel een hernia. In ieder geval de Sesun-rivier verkend!

Gelukkig kwam er verlossing. Een vrolijke groep kinderen lachte ons toe vanaf de waterkant. De aanlegsteiger liet hier en daar wat te wensen over, waar ook de stammen erg veel plezier aan beleefden (die stijve toeristen….).

De primitieve hutjes in het dorp stonden hier en daar verborgen tussen de groene bebossing. We vervolgden onze weg richting de begraafplaats. Verbaasd bekeken we de graven, die eerder tempels leken, met offeringen aan de gestorvenen. Helaas vonden de insecten ons tè lekker en besloten we daarom om snel terug te gaan richting het dorp. De dorpskinderen wachtten ons op, in de hoop op een traktatie. Hun wachten werd beloond. Al smullend van de lekkernijen werden ze veelvuldig gefotografeerd. Ramptoerisme?

Na een bord mie op de kade vervolgden we onze weg naar het Chinese dorpje. Het contrast met het vorige ‘minderheden’-dorp was overduidelijk. Het Chinese dorp: rijker en schoner dan het andere. Dit was echt een paradijs aan de Sesun-rivier.

Inmiddels was het half 5. Onweer op komst. Snel terug met de pick-ups. Poncho om. Achterop de laadbak. Niet zeuren, gewoon gaan!!!

Helaas was de terugreis niet veel beter. We gaven de hoop al bijna op, toen we met de pick-up bleven steken en bijna omkieperden. In de stromende regen en tot de enkels in de modder wisten we binnen een half uur weer weg te komen. Om zeven uur waren we weer bij het hotel. Slechts vier uur na planning.

Wat een ramptoerisme!!

Groetjes, Elsbeth Goedbloed

 

29 juli, van Banlung naar Kampong Cham

Na een trage wake-up call die 20 minuten te laat was stond om 6 uur iedereen klaar voor vertrek. Het zal een lange reisdag worden. Zeker na onze ervaringen gisteren in de modder is het nog maar de vraag hoe ver we komen. Glibberend en glijdend over de oranje-rode modderweg stoppen we naar 3 kwartier rijden..

Een grote truck blijkt verderop dwars over de weg te staan en de weg te blokkeren. Het eerste half uur worden we vermaakt door de kinderen, het varken en de biggetjes. Als na anderhalf uur er geen vooruitgang te zien is wordt er overlegd voor noodplannen. Pick-ups of zelfs toch een vliegtuigje.

Na ongeveer twee uur wachten start ineens de bus. We gaan verder. Voorzichtig glijdend passeren we de vrachtwagen. Na een paar uur komen we bij de in aanbouw zijnde brug. Weer heeft de regen gezorgd voor veel belemmeringen. Nadat de wegwerkers rustig hun lunch hebben benut komt er plotseling schot in de zaak en rijden we verder. Onderweg tegen 4 uur een korte stop voor wat snacks en drinken. De lunch schiet er vandaag bij in. In de rode bus worden de laatste reisuurtjes gevuld met raadsels.

Tegen 20.00 uur rijden we Kampong Cham binnen. Checken in en genieten na 14 uur reizen van een heerlijke douche, een welverdiende maaltijd en een verfrissend biertje. Een lange dag achter ons latend!!

Gerrit van Dam

30 juli, van Kampong Cham naar Kompong Thom

Na een zeer lange dag en een redelijke nacht in een hotel, dat iets minder was, kreeg ik via een slimme truc van Gerrit het dagboek toegespeeld. Voor mij was dit om half 8 ’s ochtends niet zo’n prettig begin van de dag, maar de wijze waarop kan ik wel waarderen.

Om 8 uur vertrokken wij naar het nabij gelegen Wat Nakor, een goed bewaard klooster uit het begin van de 9^e eeuw. Na dit bezichtigd te hebben reden we ongeveer een half uur door naar de Phnom Proh (berg der mannen) en de Phnom Srei (berg der vrouwen). De legende hierover is dat de vrouwen vroeger de man ter huwelijk moesten vragen en dat op een gegeven moment zat waren en een wedstrijd met de mannen aangingen ‘wie kan de hoogste tempel bouwen in één nacht’. De verliezer zou voortaan degene zijn, die een huwelijksaanzoek moest doen. Als de zon op kwam zou de wedstrijd afgelopen zijn. Rond middernacht staken de vrouwen echter een groot vuur aan (zij waren aan de oostelijke kant aan het werk) en de mannen dachten dat dat grote licht de opkomende zon was en staakten de strijd. De vrouwen bouwden door en wonnen. De mannen mochten vanaf toen de vrouwen ten huwelijk vragen zo kwamen al die scheidingen in de wereld. Als troostprijs kregen zij ook een heleboel apen cadeau die nu alleen maar op de berg der mannen wonen.

Vandaar reden we weer verder en na een korte lunch bereikten we Phnom Santuk (ongeveer 20 km voor Kompong Thom). Dit is een hoog gelegen tempelcomplex, dat te bereiken is met een trap van 810 treden. Het was een fantastische maar vermoeiende ervaring, maar het grootste deel van de groep heeft dit kunstje met mij geflikt.

Om ca. 16.00 uur kwamen we in ons hotel aan in onze goed verzorgde kamers. Daarna waaierde de groep uit elkaar en ging ieder zijn eigen ding doen. Wij (Martha en ik) hebben nog geprobeerd onze e-mails te checken, maar evenals een aantal anderen lukte dit niet. Daarna nog wat gelopen en gezellig met Nienke, Elsbeth en Tineke wat gedronken en gegeten.

Deze dag kunnen ze niet meer van me afpakken.

Iedereen veel geluk, Ruud Cozijnsen

 

31 juli, van Kompong Thom naar Siem Reap

Vanochtend vertrokken we om 8.00 uur naar Siem Reap. Dit was voor ons uitslapen na al die keren vroeg opstaan! Weer een heerlijk broodje omelet en thee wat een ochtendritueel is geworden. De busreis die ons stond te wachten was dit keer rond de 5 uur (±, je weet nooit wat je onderweg nog tegen gaat komen!).

We zijn eerst naar Sambor Prei Kuk gereden via een zandweg. De weg erheen was weer erg interessant, rijstvelden, kinderen, honden, varkens en ossen die de ploegen trekken. Elke keer lijkt het weer alsof je teruggaat in de tijd. De mensen in Cambodja zijn verschrikkelijk arm en er is geen sociale voorziening. Het is vaak een zielig tafereel om te aanschouwen. De kinderen worden aan hun lot overgelaten en bedelen voor de ouders. Door de Khmer rougetijd zijn er weinig oude mensen, het merendeel is vermoord. Ook zie je veel mensen die ledematen hebben verloren door de vele landmijnen die nog door Cambodja verspreid liggen. Maar toch hebben ze vaak een lach op het gezicht ondanks dat de ernst van de Khmer rouge nog aan de gezichten is af te lezen.

Sambor Prei Kuk

We kwamen aan bij Sambor Prei Kuk en werden weer meteen overdonderd door kleine kinderen. Een leuke bijkomstigheid was dat ze niet bedelden maar sjaals verkochten. Dat leverde sympathie op omdat ze nu ook wat verkochten in plaats van de vraag om een dollar. Bijna iedereen heeft een sjaal van ze gekocht. Ze hebben de hele weg meegelopen om ons te vertellen over de tempels en spraken wonderbaarlijk allemaal redelijk engels.

In Sambor Prei Kuk staan 129 ruïnes/tempels. Deze staan allemaal verspreid door de jungle. Sambor Prei Kuk was de hoofdstad van Cherla tijdens de 7^e eeuw onder het regima van Jsanavarman. Er zijn 3 groepen met tempels:

- Prasat Sambor; deze zijn opgedragen aan Gambhireshvara;

- Prasat Tao; dit is de grootste groep tempels en betekend tempel van de leeuw;

- Prasat Yeay Peau; deze zit verscholen in de bossen.

Amerika heeft veel van deze tempels gebombardeerd omdat ze dachten dat de Vietcong en de Khmer rouge zich hier verstopt hadden. Daardoor zie je nog veel gaten waar bommen waren gevallen.

We hebben daar nog even gedronken en hebben onze reis voortgezet naar Siem Reap.

Op naar Angkor Wat!!

Met veel Cambodjaanse vakantiegroeten, Suzette

1 augustus, Siem Reap

Eindelijk aangekomen in Siem Reap, vestigingsplaats van het beroemde nationale monument van Cambodja, Angkor Wat.

Onze aankomst was in de namiddag, waardoor het helaas niet meer mogelijk was om de tempels te gaan bezoeken. We waren op onszelf aangewezen en er waren verschillende mogelijkheden om op ‘tempeltocht’ te gaan.

Uiteraard was de eerste tempel de beroemde Angkor Wat tempel, ook wel de ‘moeder aller tempels’ genoemd. Gebouwd in de 12^e eeuw n.C., is deze tempel verschrikkelijk indrukwekkend. Angkor Wat is gebouwd als graftombe en als tempel ter verering van de Hindu-god Vishnu.

Dit prachtige bouwwerk, redelijk goed geconserveerd is goed te bekijken. Je loopt over een brede brug naar de toegang. Het schijnt dat het water vroeger wel vol met krokodillen zat…

Enigszins bang gemaakt door dit verhaal bleven we zo ver mogelijk van de reling van de brug…

In de tempel is het goed te zien hoe er geleefd werd in de Angkorperiode. De tempel schijnt nog actief te worden gebruikt, behalve door toeristen, ook als echte tempel. Onze indruk was dat dit meer was om nog wat extra wierook te plaatsen en daardoor niet geheel voorbij te gaan aan het feit om hier wat extra dollars mee te verdienen. De tempel heeft verschillende niveaus, het laatste niveau is bereikbaar via een steile trap. Een erg steile trap. Jamie gebruikte gelijk de mogelijkheid en sprintte met zijn lange benen omhoog de trap op. Wij maakten eerst een rondje aangezien we ons niet zo goddelijk voelden en gebruikten de bejaarden trap; minder steil gemaakt voor toeristen zoals wij. Boven een prachtig uitzicht over Angkor Wat. Jamie was inmiddels kwijt (knap met die lengte), maar bij de uitgang stak hij weer parmantig boven de kleine Cambodjanen uit. In de tuk-tuk gestapt naar de volgende tempel naar Bayon, een prachtige tempel, iets meer in verval maar getooid met een aantal grote Boeddha-hoofden. Dit schijnen er vroeger 54 geweest te zijn, lachend en wel, om de ondergeschikte provincies in de gaten te houden. Dit is niet geheel gelukt, aangezien een paar honderd jaar later het rijk is gevallen..

De volgende tempel werd de Ta Prohm tempel, beroemd door de jungle die bezit heeft genomen van de tempel. Ook gebruikt voor de film ‘Tomb Raider’ met Angelina Jolie. Zo moeten alle tempels er jaren geleden hebben uitgezien, indrukwekkend om te zien hoe de natuur bezit kan nemen van een gebouw. Veel foto’s gemaakt (behalve ik, aangezien ik zo slim was om de batterij niet op te laden).

Na deze tempels bezocht te hebben, teruggekeerd naar Siem Reap, een heerlijke massage gehad en ons moe maar zeer voldaan op onze Cambodjaanse bedden gevleid om helemaal klaar te zijn voor weer een tempeldag…

Bas van Dam

2 augustus, Siem Reap

Op tijd opgestaan om weer naar de tempels te gaan. Niet zo vroeg als sommige van onze groep, die al om 5.00 uur vertrokken om de zons opgang bij Angkor Wat mee te maken. Met 2 tuk-tuks waarvan 1 driver een ADHD-kind was vertrokken we naar Banteay Srei. Ze waren zo gehaast dat ze vergaten om kaartjes voor en met ons te kopen. Ook moest de ADHD-er constant stoppen om te plassen, banden bij te pompen, of te tanken en maar zuchten en steunen.

Gelukkig was ons bezoek aan de ‘waarschijnlijk’ door vrouwen gebouwde tempel echt de moeite waard. Op de weg er naar toe speelde een orkest Cambodjaanse deuntjes. De leden hiervan waren allemaal het slachtoffer van de landmijnen.

Het is een prachtig tempelcomplex: het huis voor de God Shiva. Het ligt ca 30 km van Siem Reap. Gebouwd van roze zandsteen en prachtig gedecoreerd. Het ziet eruit als een miniatuur. Decoratieve friezen met blaadjes en bloemen en op de hoeken van de torentjes miniatuurtorentjes, het lijkt wel houtsnijwerk, maar het is in steen. Je kunt er alles wel fotograferen.

Buiten gekomen drommen kinderen die je van alles willen verkopen, van sjaaltjes tot koperen miniatuurtjes. In de winkeltjes hebben we wat souveniertjes voor de thuisblijvers gekocht en daarna weer in de tuk-tuk. Onderweg hebben we nog verschillende tempels gezien, maar deze vielen allemaal in het niet bij Banteay Srei.

Daarna hebben we ons lekker laten verwennen met een massage in het mooie de la Paixhotel.

’s Avonds kregen we van Djoser een Cambodjaanse dansavond met buffet aangeboden in het Koulem. We hadden een mooie tafel midden voor het toneel. Het enige nadeel was de vele vliegen en muggen. We moesten zelfs onze glazen en flesjes afdekken om er zeker van te zijn dat we alleen bier of wijn dronken, zonder insecten.

Het buffet was prima. De dames en heren in klederdracht dansten hun klassieke Cambodjaanse dansen. Het was mooi om te zien. Na afloop stormde heel Japan het toneel op om met de dansers op de foto te kunnen.

De meeste gingen naar huis lopen. Sommige groepsgenoten lieten zich nog masseren bij de Seeing Hands, blinde mensen die opgeleid zijn om als masseur te werken. Daarna naar bed, ons laatste nachtje in Siem Reap om fit te zijn voor de volgende lange trip.

Groetjes Dorothé

 

3 augustus, Siem Reap – Sihanoukville

Er stond een drukke dag voor de boeg. Het halve land moest doorkruist worden om bij onze volgende bestemming te komen. Een bestemming waar we eindelijk tot rust konden komen na alle drukke dagen in het prachtig mooie Cambodja!

Het begon allemaal met de wekker die weer aardig vroeg afging….. Nog half slapend onder de douche en naar beneden gestrompeld waar de bus al stond te wachten. Iedereen was wonderbaarlijk genoeg op tijd dus de bus kon volgens plan vertrekken. De tickets voor de boot werden uitgedeeld door Nienke en er werd nog even benadrukt dat we gelijk op onze stoel moesten gaan zitten aangezien stoelen nogal eens dubbel verkocht werden!

Bij de boot aangekomen was het voor veel mensen toch even slikken aangezien het niet het meeste veilige vervoermiddel leek. De boot zat propvol en voor mensen met een claustrofobische aanleg waarschijnlijk een iets mindere ervaring. Door dit feit gingen veel mensen bovenop de boot zitten. Gelukkig geen regen maar aan het eind ven de rit wel veel verbrande gezichten. Tijdens de boottocht kwamen we langs de ‘ Floating Village’ , een plek waar alleen maar Vietnamezen wonen. Heel indrukwekkend om te zien.

In Phnom Penh aangekomen stond de volgende bus, tezamen met zo’n 30 gidsen voor alle andere passagiers, te wachten om het laatste stuk van onze reis te voltooien. Op driekwart van de reis begon de lucht (na een prachtige dag) enigszins donker te worden, en (hoe kon het ook anders) begon het te regenen. De regen is niet meer gestopt…En dit terwijl we op weg waren naar twee dagen strand! Maar, met goede hoop bleven we vrolijk en hopend op een doorbraak van de door ons geliefde zon werd het laatste stuk van de reis over een verassend goede weg (waarschijnlijk door de aanwezigheid van een tol-station, met drempels voor dit station) naar Sihanoukville gereden. In het donker aangekomen in Sihanoukville in een mooi hotel. Moe van de reis en hopend op een mooie zonnige dag ging iedereen heerlijk slapen….Of de zon nog doorbrak leest u in het volgende stukje….

Jet van Beuningen

4 augustus, Sihanoukville

Sinds gisteravond zijn we in Sihanoukville, het heeft nagenoeg alleen maar geregend, met bakken uit de hemel. Deze ochtend, zonder plan maar wel gewapend met paraplu, kwamen we in de lobby twee groepsgenoten (Erik en Anne) tegen. Deze medereizigers gingen op pad voor een ontbijt, iets waar wij ook wel zin in hadden. Vijf minuten later en duizend liter regenwater verder, spoelden ons gezelschap aan bij het backpackers tentje Mick and Craig’s. Het oogde verlaten maar het ontbijt/brunch beviel ons uitstekend, en gezien het weer besloten we te blijven.

Vanaf dit punt werd het weer alleen maar slechter. Nog meer reden om de dag verder door te brengen in Mick and Craigs. Er stond een pooltafel (met talkpoeder om je hand mee in te smeren; i.v.m. de vochtigheid wil de keu niet makkelijk glijden), we hadden kaarten en er was bier, dus we zouden ons nog lang niet vervelen. Uiteindelijk daar ook nog ons avondeten gegeten, omdat het weer nog steeds bedroevend was. Toen het rond tien uur ietsies beter werd zijn we nog naar een strandtentje gegaan om daar een afsluitend drankje te drinken. Het ging er naar uit zien dat dit ons enige strandmoment zou worden zonder regen, helaas L.

Sander

 

5 augustus, Sihanoukville

Het regent nog steeds/alweer en het ziet er naar uit dat het niet droog gaat worden. Locals melden dat dit het staartje van de tyfoon Prapirron (die zoveel schade in China heeft aangericht) is. Het regent al 2 weken onafgebroken….

Ben benieuwd wat iedereen aan het doen is. Trotseren ze de regen en gaan ze toch nog naar een natuur park, een strandwandeling of toch gewoon lezen/kaarten/slapen op de hotelkamer..

’s Avonds gaat een grote groep samen eten, omdat het de laatste gezamenlijk avond van de reis is. Tijdens het eten horen we wat iedereen afgelopen 2 dagen heeft gedaan. Hans in poncho nog op een brommertje naar de haven (dapper!), Ruud en Martha hebben samen met Gerrit een taxi gehuurd om op die manier iets van de omgeving te zien. Gerto en Pascale hebben nog een strandwandeling gemaakt. Anderen hebben het Snakehouse bezocht. Sander en Daniel hebben dag 1 Sihanoukville herhaald in Mick and Craigs.

groeten,

Anne

6 augustus, terug naar Nederland

De wekker gaat om 03.15 uur af en om 04.00 uur zitten we opgewekt of niet in de bus opweg naar Phnom Penh. Na een tussenstop komen we ruim op tijd aan op de luchthaven waar we afscheid nemen van onze gids en waar alsnog geluncht wordt. Om 14.00 uur lokale tijd arriveren we in Kuala Lumpur. Over 10 uur zullen we verder vliegen. Sommigen gaan naar het Concorde Hotel, anderen gaan met de Express naar de stad. Zelf heb ik een afspraak gemaakt met een taxichauffeur voor een sightseeing toer. In 3 uur zie ik National Palace, National Monument, de Jamek Mosque, de Orchid Garden, de Sultan Abdul Samad Building. Veel tijd besteed ik aan een zeer grote Hindoetempel aan de rand van de stad en natuurlijk staan we stil bij de KL Twintowers met 452 meter het hoogste (?) gebouw van de wereld. Kuala Lumpur is opvallend schoon en maakt een zeer welvarende indruk. Singapore moet oppassen om niet door KL gepasseerd te worden. Ook in Maleisie doen de olie-inkomsten wonderen.

Terug op de luchthaven internetten, bij McDonalds milkshake drinken.

Dan de vlucht. Ik zit tussen Melanie en Lars. Toch nog ongeveer 8 uur geslapen.

Op Schiphol is het 7 augustus en einde verhaal.

groetjes,

Hans