Spectaculair Santorini dat ook verrast met zijn unieke wijnen

Het Griekse Santorini werd door de lezers van Travel + Leisure magazine niet alleen uitgeroepen tot mooiste eiland van Europa, maar zelfs van de wereld. En volgens de BBC is dit zuidelijkste eiland van de Cycladen een van de twintig plekken die je tijdens je leven moet hebben bezocht.

SANTORINI
Wat Santorini zo bijzonder maakt, is in de eerste plaats de natuur. Deze is volstrekt vulkanisch en varieert van steile, hoog oprijzende rotswanden tot vlakke, vaak brede stranden die gewoonlijk bestaan uit zwartgrijs lavazand. Soms zijn ze zelfs rood, zoals bij Akrotin, aan de voet van bruinrode rotsen. Het strand daar geldt als een van de tien beste ter wereld. Santorini’s vulkanische oorsprong heeft te maken met de grootste natuurlijke explosie ooit, een vulkaanuitbarsting zo’n 3600 jaar geleden. Deze creëerde de grote, diepe baai aan de westkant van het eiland en deed niet alleen het eiland daar – dat wellicht het legendarische Atlantis is geweest – onder de zeespiegel verdwijnen, maar veroorzaakte bovendien een immense vloedgolf die vermoedelijk de hele Minoïsche beschaving op Kreta heeft weggevaagd, een kleine 115 kilometer zuidelijker.

STAD OP HOGE KLIPPEN
Ook de architectuur op het halvemaanvormige eiland is bijzonder. Neem alleen al de lintvormige hoofdstad Fira, die op de rand van 400 meter hoge klippen werd gebouwd. De plaats bestaat uit voornamelijk witte gebouwen die sterk contrasteren met zowel het bruingrijze, deels begroeide gesteente eronder als met de doorgaans blauwe lucht erboven. Een wandeling door de hoofdstraat levert prachtige vergezichten op over de zee, kleinere eilanden en, ver beneden, op afgemeerde cruiseschepen. Tot de diverse volkeren die Santorini bewoonden, behoorden de Byzantijnen. Zij bouwden enkele van de markantste kerken; je herkent ze aan hun dikwijls blauwe koepels. Overigens telt het hele eiland maar liefst 250 kerken. Onder
de Franken verrezen fortificaties en verdedigingstorens. De lokale geschiedenis komt tot leven in een paar plaatselijke musea, het Archeologische en dat van Megaro Ghyzi, beide niet ver van de kabelbaan die Fira verbindt met zijn kleine haven (een tochtje dat je ook lopend of op de rug van een ezel kunt maken). Santorini’s oudste, prehistorische beschaving was die van de
Akrotiri, waarvan een complete nederzetting werd opgegraven; vooral de muurschilderingen daar zijn het bekijken waard. In het centrum van Fira vind je naast talrijke souvenir-, kleding- en juwelenwinkels ook de nodige terrasrestaurants en enkele goede galerieën.

WIJNBOUW ONDER DE BUITENGEWONE OMSTANDIGHEDEN
En dan is er wijn, de lokale witte wijn. Jazeker, op dit vulkanische eiland vindt verrassend genoeg wijnbouw plaats – onder bijna onmogelijke omstandigheden. Het veelal poederachtige, bruingrijze terrein van de oostelijke vlakte oogt doorgaans zo droog en zo arm dat het een wonder lijkt hoe daar iets kan groeien. Voor wijndruiven is dit alleen mogelijk dankzij een speciale
manier van cultiveren. De ranken liggen namelijk plat op de grond, om het beetje vocht dat de bodem bevat – dankzij af en toe wat regen en soms mist – op te kunnen vangen. Voorts werden de druivenstokken kransvormig gesnoeid. Paris Sigalas (1947), de beroemdste, internationaal bekroonde wijnproducent van Santorini, legt ons uit dat het eiland elk voorjaar wordt
geplaagd door een noordenwind die zo straf is dat stofstormen ontstaan die de dan bloeiende trosjes ernstig bedreigen. Het is dankzij de beschuttende twijgenkransen dat ze dit overleven – zij het niet altijd. Regelmatig komt het voor dat een felle lentestorm de opbrengst reduceert, die vanwege de arme grond en de grote droogte toch al niet zo hoog is met zo’n 28 hectoliter.



DE DIVERSITEIT VAN DE ASSYRTIKO-DRUIF
De diversiteit van de asyr tiko-druif Gezien de natuurlijke omstandigheden zou je verwachten dat Santorini’s ca. 1400 hectaren voornamelijk met blauwe rassen zijn beplant. Maar het tegendeel geldt en de witte domineren volstrekt. De belangrijkste variëteit, die bijna driekwart van het totaal vormt, heet assyrtiko. Het bijzondere van deze soort is dat hij de wijn enerzijds voorziet van levendige zuren en anderzijds van voldoende kracht en fruit. Bovendien geven analyses aan dat assyrtiko op Santorini bijna altijd een heel klein beetje zout bevat, vanwege de nabijgelegen zee. Hoe superieur, hoe uniek en hoe lekker een van alleen assyrtiko vervaardigde witte Santorini kan zijn, blijkt als we hem op het beschaduwde proefprieel van Domaine Sigalas geschonken krijgen. De bleke, van alleen de eerste persing afkomstige wijn is geurig en biedt een opwekkende, vitale, enigszins hartige smaak met zowel frisse citrusaroma’s als een vleugje tropisch fruit. Bij lokale geitenkaas op plakjes verse tomaat in olijfolie doet hij het heel goed, maar het is natuurlijk vooral een verrukkelijke viswijn. De Griekse Chablis, als het ware. Alleen al gezien het rugbrekende werk in de wijngaard en de lage opbrengst per hectare is voor een karaktervolle kwaliteitswijn als deze een lage prijs uitgesloten: op het domein betaal je voor de eenvoudigste variant 11 à 12 euro. Opvallend is voorts dat de Sigalas Santorini probleemloos enkele jaren kan rijpen, wat bewezen wordt door een drie jaar oude, nog volstrekt vieve versie. Een op vat vergiste en gelagerde variant bestaat eveneens. Het is de Sigalas Santorini Barrel, die behalve frisheid en fruit tevens milde toasttonen bevat en daarmee een aardig alternatief vormt voor veel Chardonnays. Kortom, Santorini kun je ook associëren met ‘santé’; het is er héél prettig proosten.

Rondreizen Griekenland.