Reisverslag Jordanië 24 oktober 2018 t/m 4 november 2018

Woensdag 24 oktober
Omdat we een hotelovernachting in de buurt van Schiphol hebben geboekt kunnen we de reis uitgerust beginnen. De vlucht gaat rond half vier ’s middags, dus alle tijd. Op Schiphol duurt het nogal lang voordat de incheckbalie open gaat dus proberen we al te achterhalen wie onze reisgenoten zullen zijn. Maar dat lukt nog niet zo goed. De vlucht verloopt prima. Op het vliegveld worden we opgevangen door plaatselijke vertegenwoordiger van Djoser en ontmoeten we onze reisgenoten. Hij geeft aan dat we ons moeten opstellen in een rij om zo gezamenlijk door de douane te gaan als groep. In de tijd dat de douane met onze paspoorten bezig is halen we onze koffers op. De douane neemt nogal de tijd met het checken en stempelen van de paspoorten. Daarna treffen we onze gids Adel en de chauffeur en gaan we naar de bus. De groep is twintig personen groot: naast Riet en ik zijn er nog Jeanne en Marja, Myriam en Martine, Lucie, Patrick en Rita, Mieke, Eddy en Kristin, Hans en Els, Yanny, Sita en Rita en Cindy. Het zal wel even duren voordat we de namen kennen. Tijdens de rit naar het hotel vertelt Adel al het een en ander over de komende dagen. In het hotel aangekomen krijgen we snel de sleutel, onze kamer is prima. Het is al wat later in de avond en we moeten nog eten. We besluiten de straat af te lopen en vinden een klein restaurantje, Tantum,  waar we een Jordaans gerecht bestellen dat ter plekke wordt bereid. Je moet natuurlijk wel letten op wat je eet.

Donderdag 25 oktober
Rond vijf uur in de ochtend worden we wakker door de luidsprekers van de moskee die ergens in de buurt staat. Het zal niet de laatste keer zijn dat we wakker worden door de oproep voor het gebed. Het ontbijt is even wennen. Nogal droog brood dat geroosterd wordt. Tja met één broodrooster wordt het even wachten. Keuze uit beleg is ook niet al te uitgebreid maar wel voldoende. Om half negen vertrekken we met de bus naar Salt. Maar eerst even geld pinnen met de hele groep, alleen lukt dat niet. Slechts bij enkele reizigers lukt het geld te pinnen. Maar richting Salt komen we nog bij een andere bank en kan iedereen geld opnemen. Salt is een stad ten noordwesten van Amman die een belangrijke rol in de geschiedenis van Jordanië heeft gespeeld. We lopen een korte route door de stad en over de lokale markt. Onze eerste ervaring met het Jordaanse stadsleven, de drukte van het verkeer en Jordaanse jongens die indruk willen maken op de dames in de groep. De mensen zijn vriendelijk en gaan zelfs voor ons poseren als we foto’s willen maken. Vervolgens rijden we naar Jerash waar we eerst in een restaurant genieten van een heerlijke lunch. Daarna gaan we de opgravingen in Jerash bekijken. Indrukwekkend hoeveel hier te zien is. Adel loopt het eerste gedeelte mee en geeft uitgebreid uitleg over het een en ander. Je zou het niet verwachten maar het gaat ook nog even regenen, zelfs met onweer erbij. Na de bezichtiging gaan we terug naar Amman naar het hotel. Even lekker uitrusten en daarna een restaurant zoeken. We gaan naar het restaurant Fare, honderd meter van het hotel vandaan. Heerlijk gegeten. Het is wel even wennen dat de Jordaniërs gewoon roken in een restaurant. We moeten er vanavond ook nog rekening mee houden dat in Jordanië de wintertijd weer in gaat. In Nederland is dat pas overmorgen.
 

Vrijdag 26 oktober
We hebben een vrije dag om Amman te bezoeken. Samen met een Belgisch koppel delen we een taxi naar de Citadel (zes Dinar). Vanaf de citadel zien we stad, gebouwd op heuvels, rondom ons heen. De huizen zijn hutjemutje tegen elkaar aangebouwd. Een prachtig uitzicht! Elk huis heeft naast een satellietontvanger ook watertonnen op het dak staan. Volgens Adel krijgen de gezinnen elke week de ton gevuld met water en daar moet je het dan maar mee doen. De grote Jordaanse vlag hangt halfstok. Het blijkt dat door hevige regenval in de buurt van de Dode Zee, er daar een ongeluk is gebeurt met een bus met schoolkinderen. De bus is meegesleurd door een modderstroom die door de plotselinge regenbui is veroorzaakt. We vragen ons dan ook af of het programma van de volgende dag, het bezoek aan de Dode Zee, wel doorgaat. Maar eerst genieten van Amman. We lopen rond over de citadel en genieten vooral van het uitzicht over de stad. Rond elf uur in de ochtend laten de moskeeën weer van zich horen en over de hele stad galmt het geluid van het gebed. Bijzonder indrukwekkend en mooi om te horen. We dalen de citadel via trapjes en nauwe steegjes af richting het amfitheater. Vandaar lopen we de winkelstraat Al-Hashimi in. Deze ligt tussen het amfitheater en het Jordan Museum. Het is een drukke maar hele leuke straat met allemaal typisch Jordaanse winkeltjes. We slenteren richting het Jordan Museum dat nog gesloten is. Heeft met de vrijdag te maken wat eigenlijk de zondag voor de moslims is. Dus alles is wat later open. Het Jordan Museum heeft enkele exemplaren van de beroemde Dode Zee rollen dus die willen we wel zien. Ook de rest van het museum is zeker de moeite waard en goed opgezet. We nemen daarna een taxi naar de beroemde Blauwe Moskee. Met de taxi chauffeur wil het niet lukken. Hij heeft een meter in de taxi dus we denken dat dat dan wel goed zit. Helaas, het wordt achteraf een discussie over de prijs. Hij spreekt ook geen Engels en blijft maar rijden terwijl we de moskee ineens achter ons zien. Snel een foto laten zien van de moskee en hij begrijpt het eindelijk. Weer wat geleerd: eerst buiten de taxi de prijs afspreken, er zeker van zijn dat hij weet waar je naar toe wilt gaan en dan pas instappen. En als het even kan een Engels sprekende chauffeur nemen. Om de moskee in te mogen moeten we eerst een kleed aantrekken waardoor onze blote benen goed bedekt zijn. Het is geen probleem om met een korte broek rond te lopen in Jordanië maar voor dergelijke bezoekjes aan een moskee dus wel. Nou ja, als de knieën maar bedekt zijn. Maar iedereen is zeer vriendelijk en we kunnen naar binnen. Het is een grote ronde zaal, eenvoudig aangekleed zoals je ze ook wel eens op tv ziet. Langs de zijkant slapen enkele personen. Toch bijzonder dit bezoek want hoe vaak kun je als niet moslim een moskee bezoeken. De buitenkant is eerlijk gezegd wel mooier. Buiten nemen we een taxi terug naar het hotel. Het is ondertussen al bijna donker geworden. We eten die avond drie straten verder in Wakalat street. Een tip van een kennis van ons die een paar weken geleden dezelfde reis met Djoser gemaakt heeft. Vlak naast het restaurant ligt een Starbucks waar we een heerlijke koffie halen. Terug naar het hotel. Morgen reizen we verder naar de Dode Zee.

Zaterdag 27 oktober 2018
Vandaag dus naar de Dode Zee, maar eerste rijden we nog naar het enige Griekse bouwwerk in Jordanië in het plaatsje Iraq al Amir. Een mooi bouwwerk. In de buurt bezoeken we nog enkele grotwoningen. Daarna naar de Dode Zee. In de buurt van enkele chique hotels kunnen we gebruik maken van het strand.  We kleden ons om en via trapjes lopen we naar het strand. Gelukkig hebben we onze waterschoentjes bij ons. Toch wat gemakkelijker met lopen. En dan langzaam het water inlopen, niet te veel spetteren want je wilt het water niet in je ogen krijgen. Langzaam je laten zakken en dan die vreemde gewaarwording dat je gewoon blijft drijven en niet kunt zinken. Omdraaien op je buik is zelfs lastig. Nee, op je rug blijven liggen is het gemakkelijkste. Je moet vooral geen wondjes hebben, hoe klein ook. Ik had me ’s ochtends geschoren maar zelfs daar prikte het wat. We smeren ons in met Dode Zee klei. Je krijgt er een super zacht huidje van. Riet krijgt last van uitslag en gaat er na een tijdje toch maar uit want het prikt te veel. We gaan uit het water en spoelen ons af onder de douche. Daarna lekker afkoelen in het gewone zwembad. Heerlijk, want het is ondertussen behoorlijk warm geworden. Hierna is het tijd om te genieten van een heerlijke lunch. We blijven nog wat aan het zwembad zitten, kopje koffie er bij en om drie uur ’s middags rijden we verder richting Madaba. We rijden door een prachtige bergachtige streek en zien her en der nog bedoeïenen. Via Mount Nebo komen we in Madaba aan bij het hotel. Prima kamer weer. Om zeven uur lopen we gezamenlijk naar het restaurant dat Adel geregeld heeft. Een Jordaans specialiteiten restaurant. Wederom heerlijk gegeten. Maar wel weer rijst met kip. Wordt tijd voor weer eens wat anders.

Zondag 28 oktober
Het ontbijt is op de bovenste etage van het hotel en vandaar hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Na het ontbijt vertrekken we eerst naar Mount Nebo, de berg vanaf waar Mozes het beloofde land zag. We hebben een mooi uitzicht op de Jordaanvallei en de Dode Zee. Aan de overkant ligt Israël. Toen we gisteren naar de Dode Zee reden kon je heel in de verte Jeruzalem en Jericho zien liggen. Het waait er behoorlijk. Een uitdaging dus om hier goede foto’s te maken. In de kerk zijn mooi mozaïeken te zien. Op de terugweg naar Madaba bezoeken we nog een werkplaats waar o.a. mozaïeken gemaakt worden. Het is blijkbaar onderdeel van een goede doelen stichting van koningin Noor van Jordanië. In de bijbehorende winkel kopen we enkele souvenirs. En weer verder naar Madaba om in de St Joriskerk de beroemde mozaïek, dat de oudste kaart van Palestina uitbeeld, te gaan bekijken. Allereerst geeft Adel in een aparte ruimte uitleg over wat we allemaal op de kaart zullen zien. Zeker zinvol omdat als je eenmaal in de kerk bent uitleg niet mogelijk is en je in de kerk ook gemakkelijker alles kunt herkennen in de mozaïek op de vloer. De mozaïek is indrukwekkend. Daarna hebben we nog even vrije tijd, o.a. om geld te gaan pinnen en wat van de stad te zien. We besluiten om nog even naar de moskee te lopen. Volgende halte voor die dag is het paleis van Herodes waar ook Johannes de Doper onthoofd zou zijn: Machaerus. Het ligt op een heuvel dus het is even klimmen. Maar eerst eten we ons lunchpakket op dat Adel geregeld heeft.  Bovenop is niet veel te zien behalve wat restanten van muren en enkele pilaren, maar naast het idee wat deze plek betekent heeft in de geschiedenis is er nog het prachtige uitzicht over de regio. We zijn nog maar net vertrokken als de bus stopt. Pech!! De chauffeur kan het niet zelf oplossen en moet er een monteur uit Madaba komen. Ongeveer anderhalf uur later is het probleem verholpen en vervolgen we onze weg over de Kings Highway richting de Wadi Mujib canyon. Nooit geweten dat het landschap van Jordanië zo divers en mooi is. Er staat al de hele dag een behoorlijke wind dus ook bij de canyon is het lastig om foto’s te maken. Omdat we nogal wat tijd hebben verloren met de pech aan de bus kunnen we niet te lang blijven. We moeten nog naar Dana. Via de dessert Highway vervolgen we onze weg. Het wordt nu snel donker. In het donker komen we rond zeven uur in Dana aan.

Maandag 29 oktober

Na een karig ontbijt, personeel staat er naast maar ziet niet dat zaken op zijn, is het tijd voor de wandeling van twee uur door de omgeving. Nu het licht is zien we pas waar we eigenlijk beland zijn. Een oud dorpje waar de inwoners de huisjes renoveren om ze te kunnen verhuren aan toeristen. Goed idee maar dan moet je natuurlijk ook de organisatie er om heen goed regelen. De lokale gids laat nog even op zich wachten maar dan kunnen we gaan lopen. Eerst gaat het nog over gebaande paadjes maar daarna zijn er geen paadjes meer en gaan we kris kras door de natuur. We moeten elkaar af en toe een handje helpen. Ben ik toch wel even blij met mijn stevige wandelschoenen. Maar de wandeling is mooi met prachtige uitzichten over een indrukwekkende canyon. Terug in Dana is het koffers pakken en de bus in richting Shoubak. Een kasteel uit de Kruisriddertijd, gebouwd door Boudewijn de 1e. De overblijfselen geven nog en redelijk beeld van hoe de burcht er vroeger uitgezien moet hebben. Vervolgens rijden we over de Kings Highway naar Klein Petra. Op een mooi uitzicht punt, vlakbij Klein Petra eten we ons lunchpakket op. Het uitzicht over het dal en de bergen is prachtig. Het weer is weer prima. De hele week is het al korte broeken weer hetgeen ook goed mogelijk is om te dragen in dit land. We bezoeken Klein Petra en krijgen zo al een indruk van wat we morgen bij het bezoek aan Petra zelf kunnen verwachten. Van Klein Petra is het nog een klein stukje naar Petra zelf waar we intrek nemen in hotel Edom, op een paar honderd meter van de ingang van de archeologische site. We krijgen een mooie kamer, heerlijk. Even uitrusten want we zijn behoorlijk moe. En ’s avonds staat nog Petra by night op het programma. Maar eerst gaan we met de groep gezamenlijk om half zeven eten in een restaurant om de hoek. Langzamerhand krijg je wel genoeg van telkens mixed grill met rijst. Maar goed, het smaakt wel allemaal. Nog even tijd om naar de kamer te gaan waarna we om half negen met Adel naar de ingang van de site lopen. Nadat we het toegangspoortje gepasseerd zijn lopen we ruim en kilometer over een zandweg richting de ingang van de Siq (de nauwe kloof). We zijn niet de enige, het is best wel druk. Links en rechts van het pad staan lampionnetjes die de weg verlichting. Dan lopen we de Siq in. Ook hier lampionnetjes maar de weg is onregelmatig door de grote kasseien waar je soms over moet lopen. Goed kijken waar je je voeten neerzet. Na weer ruim een kilometer lopen komen we dan bij de Al Khazneh aan, “de Schatkamer”. Overal lampionnetjes en mensen die op de grond zitten. We worden naar een plek begeleid en gaan daar zitten. Iemand zingt, er wordt muziek gemaakt waarna iemand nog een verhaal vertelt. Je verstaat het helaas niet echt goed, maar de hele sfeer en entourage met die lampionnetjes is heel bijzonder en is de prijs van zeventien Dinar wel waard. Dan gaan er lampen aan en is de schatkamer verlicht in paars licht. Mooi. Een bijzondere belevenis en de moeite waard. Maar we moeten ook weer teruglopen en dan merken we dat we toch wel behoorlijk moe zijn.

Dinsdag 30 oktober
Om half acht vertrek naar Petra dus vroeg opstaan. We hebben geen zin, de benen zijn nog moe, heel moe. Het ontbijt is uitgebreid en lekker. We vertrekken en langzaam maar zeker komen we op gang. Hoe meer we lopen hoe beter het gaat. Als we bij de ingang van de Siq komen is de ergste vermoeidheid voorbij. Omdat het licht is zien we nu ook pas wat we gisteravond niet gezien hebben. Dat maakt het ook al anders. Het lopen door de Siq is prachtig. Wel uitkijken geblazen voor de karretjes met paarden die de toeristen heen en weer brengen. Adel geeft uitgebreid uitleg over wat we allemaal zien. Als we de Siq uitlopen zien we de schatkamer bij daglicht. Prachtig. Tijd om even foto’s te maken en weer verder. Regelmatig krijgen we het aanbod om op een ezel of dromedaris te gaan zitten en zo niet te hoeven lopen. Dan is het tijd voor een pauze. We nemen een heerlijk glas vers geperst granaatappelsap. Heerlijk. Adel loopt nog een stukje met ons mee en dan hebben we de rest van de dag vrije tijd. We krijgen wel het advies om op tijd, voor vijf uur, terug te gaan vanwege de vroege duisternis. En we hebben om half zes een afspraak bij de hamman. De groep is ondertussen uit elkaar gevallen en met een groep van zes besluiten we de klim naar het klooster te maken. Zo’n drie kwartier bergop lopen. Het pad bestaat niet overal uit treden. Er zijn soms lastige onderdelen. En dan moet je ook nog uitkijken voor de ezels die bergop en bergaf rijden met toeristen er op. De ezels stoppen niet voor je, die lopen gewoon door en duwen je aan de kant. Jeanny moet onderweg afhaken, maar Riet, Marja, Yanny, Cindy en ik lopen gestaag verder. En ons zwoegen wordt beloond. We bereiken het klooster, eerlijk gezegd nog mooier dan de schatkamer. Op een bankje eten we ons meegenomen lunchpakket op en komen weer een beetje bij van de klim. Maar we kunnen nog hoger. Iets verderop is er nog een kleine heuvel waarvandaan je een mooi uitzicht op het klooster hebt. Zo gezegd zo gedaan. Het uitzicht wordt steeds mooier. Ook deze extra klim is zeker de moeite waard. Daarna weer drie kwartier bergafwaarts waarbij we Jeanny weer oppikken en ook nog zowat door een ezel omver gelopen worden. Onder aan gekomen eerst weer een pauze om bij te komen. Het is ondertussen behoorlijk warm geworden. We lopen langzaam maar zeker weer terug naar de Siq en bekijken ondertussen allerlei andere prachtige overblijfselen van deze oude stad, ooit de hoofdstad van de Nabateeërs. De schatkamer is dan misschien het bekende plaatje van Petra maar de gehele site is gewoonweg overweldigend mooi en indrukwekkend. Nog een laatste foto van de Schatkamer (het licht is nu zachter, ’s morgens staat de felle zon er pal op) en dan weer door de Siq terug naar de uitgang. Bij elkaar hebben we zo’n vijftien kilometer die dag gelopen maar qua vermoeidheid viel het uiteindelijk toch mee. We verheugen ons op de hamman. Volgens Abel zou die anderhalf uur duren maar na drie kwartier staan we al weer buiten. Het was wel heerlijk maar we hadden er toch andere verwachtingen bij. Dan is vijfentwintig Dinar toch wel veel voor wat we gekregen hebben. Maar alle stof is van ons af. Om zeven uur gaan we weer met de groep eten, nu een ander restaurant, letterlijk om de hoek.

Woensdag 31 oktober
Vanuit Petra vertrekken we richting de woestijn: de Wadi Rum. Ik kom er later achter dat ik mijn jas op de hotelkamer in Petra heb laten liggen (hing nog in de kast). Helaas, daar zal een Jordaniër wel blij mee zijn. We genieten weer van prachtige uitzichten over de streek. We komen aan in Wadi Rum en krijgen onze tenten toegewezen. De tenten zijn geschakeld dus je kunt echt alles horen (van je buren). Dat wordt wat als er iemand gaat snurken. Nu de tenten verdeeld zijn kunnen we gaan genieten van de lunch. Die is wederom goed verzorgd. ’s Middags staat een tocht met de jeep door de woestijn op het programma. Een mooie tocht waarbij we volop kunnen genieten van de bijzondere rotsformaties, de bekende brug die je altijd op foto’s ziet, rotstekeningen en uiteindelijk de zonsondergang. Daarna terug naar het kamp om te genieten van het diner (wederom kip, rijst, warme groente). Na het eten lekker loungen op banken rondom een open vuur. We zien steeds meer sterren en als men de lampen uitmaakt kun je de Melkweg zien. Prachtig. Maar we gaan op tijd naar bed want we moeten om vijf uur opstaan. Om half zes hebben we een tocht op de dromedarissen op het programma staan.


Donderdag 1 november
Redelijk goed geslapen vannacht. Af en toe wordt je wakker vanwege geluiden links en rechts. Ook even naar het toilet gaan is een ding. Die heb je namelijk niet in de tent. Dus schoenen aan en ongeveer vijftig meter lopen. Degenen die niet met de dromedarissen mee gaan zullen wel door ons wakker worden. Half zes staan we voor het kamp en daar liggen de dromedarissen al gezapig kijkend op ons te wachten. Eén voor één moeten we opstappen. Het is goed vasthouden als het dier rechtop gaat staan. Je wordt van voor naar achteren geslingerd. Maar als iedereen zit gaan we op pad. De dromedarissen lopen rustig. Na een half uur stoppen we. We zijn nog niet echt ver van ons kamp maar ja die dieren lopen ook zo langzaam. We stoppen om getuige te zijn van de zonsopgang. Iedereen moet weer afstappen: goed vasthouden dus weer. Na de zonsopgang weer opstijgen en is er gelegenheid voor het maken van foto’s. De begeleiders maken diverse foto’s van ons waarna we weer terug lopen naar het kamp. Een leuke ervaring om te doen, erg toeristisch maar je moet het toch een keer gedaan hebben (kosten achttien Dinar overigens). Zeker in deze entourage, midden in de woestijn met een zonsopgang, heeft het zeker wat. In het kamp is de rest van de groep ondertussen aan het wakker worden/opstaan. Wij zijn al klaarwakker. We pakken onze koffers alvast in want na het ontbijt vertrekken we richting Akaba. We moeten een aparte tas inpakken met onze zwemspullen want in Akaba gaan we meteen een boottocht maken. Het ontbijt is weer prima en dan is het op naar Akaba. Na een mooie rit door de natuur (woestijn) arriveren we in Akaba. Een heel andere stad dan Amman. Veel moderner en schoner maar zeker net zo druk. We laden snel de koffers uit bij het hotel en weer terug de bus in die ons naar de boot brengt. Het is hier wel behoorlijk warmer. Maar op de boot is het heerlijk. In de schaduw op het dek, lekker briesje in het gezicht laten we Akaba achter ons en varen richting het Zuidstrand. Vreemde gewaarwording om zo dichtbij, aan de overkant van de zeestraat, Israël en Egypte te zien liggen. Aangekomen aan het Zuidstrand gaan we voor anker en kunnen we gaan snorkelen. Het water is heerlijk. In het begin zie ik nog niet veel, het is wel heel helder water. Maar als ik meer naar het koraal zwem, wat dichter bij de kust, zie ik allerlei mooie gekleurde vissen. Prachtig. Zo kun je wel uren in het water liggen. Ook het koraal is prachtig om te zien. Ondertussen gaat de barbecue op de boot aan en wordt er van alles gebraden. Uit het water en even lekker eten. We varen een stukje verder en de bemanning gooit wat overgebleven brood in het water. Meteen komen er vissen op af. We krijgen de gelegenheid om nog even te gaan snorkelen. En wederom zien we mooie vissen, hele scholen zelfs. Een mooie ervaring. In de haven aangekomen blijkt de bus ingezet te zijn voor een rit naar het vliegveld dus moeten we naar het hotel lopen. Het is gelukkig niet zo ver maar het is wel behoorlijk warm. We hebben een paar uur vrije tijd die we lekker op de kamer doorbrengen. Een mooie ruime kamer hebben we met zelfs eindelijk weer eens een tweepersoonsbed. Om half zeven verzamelen we in de lobby om gezamenlijk  naar een visrestaurant te gaan. Want in Akaba moet er natuurlijk verse vis gegeten worden. Ik kies voor de spaghetti, heerlijk om weer eens wat anders dan rijst en kip te eten. Na het eten besluiten we nog met een paar reisgenoten naar de Mc Donalds te gaan voor een ijsje. Heerlijk!! Omdat we morgen een vrije dag hebben spreken we met een paar reisgenoten af om samen de stad te verkennen. We spreken af om elkaar om tien uur in de lobby te treffen.

Vrijdag 2 november
Een vrije dag in Akaba. Lekker uitslapen, behalve dan het moment rond vijf uur dat we gewekt worden door de moskee. Je raakt er ondertussen aan gewend. Wel respect voor de moslims die dan daadwerkelijk opstaan om te gaan bidden. Rustig ontbijten en om tien uur treffen we elkaar in de lobby. De groep is al wat groter geworden. En omdat Adel ook niet precies weet wat hij moet gaan doen vragen we hem mee. Marja heeft een route van een stadswandeling. We lopen eerst richting het strand van Akaba. Hier moet je als toerist dus niet gaan liggen, dan val je wel op tussen de lokale bevolking. Als toerist kun je het beste naar het Zuidstrand. We lopen nog wat verder, o.a. langs een mooie moskee, en dan vinden we het tijd voor de eerste pauze. Het is er warm genoeg voor. Adel trakteert ons op een versnapering. We lopen verder richting de oude burcht. Even een korte blik binnen en weer verder. Ondertussen laten de luidsprekers van de moskeeën zich weer horen voor het volgende gebed. We strijken weer neer op een terrasje en bestellen een heerlijk koude smoothie van allerlei vruchten. Adel verlaat ons, hij gaat naar de moskee om te bidden. Het is inderdaad weer vrijdag, je merkt het ook aan het feit dat winkels pas later open gaan. De route leidt ons terug richting hotel. We willen nog een rit met de hop on hop off bus maken maar die blijkt niet te rijden. Dan maar naar het hotel en aan het zwembad liggen. We spreken af om vijf uur in de lobby want we willen nog even de Tax Free shop bezoeken om daarna te gaan eten. De Tax Free shop valt erg tegen. Prijzen van parfum zijn niet echt goedkoper. Helaas. Dan een restaurant zoeken. Tegenover ons hotel heb ik een pizzeria gezien. Dat vindt iedereen een prima idee. We eten heerlijke pizza’s. Met Marja en Cindy besluiten we nog een bar te bezoeken in de buurt van de Tax Free Shop. Daar is een English Pub. Goed toeven daar, en zo te zien kun je er ook heerlijk eten. Een gezellige afsluiting van de reis.
 
Zaterdag 3 november
Om tien uur staat vertrek naar Amman gepland, een rit van zo’n ruime vier uur over de Dessert Highway. Halverwege is er een stop voor een heerlijke lunch. Uiteraard in combinatie met een uitgebreide winkel met souvenirs. Rond drie uur arriveren we in Amman. Snel de koffers naar de kamer want we willen nog even Down Town naar de straat met de leuke winkeltjes. Anderen besluiten nog om naar de Blauwe moskee te gaan maar die hadden wij een week eerder al gezien. We moeten er rekening mee houden dat het om vijf uur donker is. De hotelbediende houdt een taxi voor ons aan en voor zes Dinar zitten we even later Down Town. Wonderwel slagen we er in om voor iedereen een souvenir te kopen. Nu weer een taxi terug zien te vinden. De eerste begrijpt niet waar we naar toe moeten. Tja het is ook een stad met 3,5 miljoen inwoners. De tweede, een jonge man, is al wat moderner uitgerust en tikt de straat van het hotel in Google Maps. We hebben geleerd van onze ervaring vorige week en vragen dus eerst naar de prijs voordat we instappen. Zes Dinar, oké, daar gaan we. We besluiten voor ons avondeten naar hetzelfde restaurantje te gaan waar we de eerste avond waren: Tantum. Alleen, je kunt er alleen buiten zitten. Terwijl het vorige week nog redelijk aangenaam warm weer was is het nu best frisjes. Maar er is een oplossing, je kunt het eten ook als take away meenemen. Zo gezegd zo gedaan, het eten meegenomen naar de hotelkamer en daar lekker opgegeten.

Zondag 4 november
We moeten vroeg op. De vlucht gaat namelijk om kwart voor tien. Adel heeft geregeld dat we om zes uur kunnen ontbijten. Helaas, het restaurant had dat blijkbaar niet doorgekregen dus het wordt iets later dan zes uur. Erg droog brood deze keer, maar ja we moeten het er maar mee doen. De koffers hadden we de avond van te voren al goed ingepakt dus na een laatste check gaan we met de bus richting vliegveld. Inchecken en paspoortcontrole verloopt allemaal prima. We hebben nog zo’n vijftig dinar over dus kijken we in de Tax Free shop. En dan is het wachten op het boarden. De vlucht verloopt wederom prima en voordat we het weten staan we weer op Nederlandse bodem. Bij de bagageband nemen we al afscheid van de meeste medereizigers. Sommige nemen samen met ons  de trein en nemen we in respectievelijk Utrecht en Den Bosch afscheid van hun. Om zes  uur ‘s avonds zijn we weer thuis en kunnen we terugkijken op een mooie reis.

Bijzonderheden:
•    Veel mensen roken, in restaurants, in lobby hotel, in de taxi
•    Elke nacht wordt je vroeg in de ochtend wakker gemaakt door de oproep voor het gebed via de luidsprekers van de moskee
•    WC papier moet je niet in de wc gooien maar in de prullenbak.
•    Als je een taxi neemt, altijd de prijs afspreken voordat je instapt. Een meter is overigens geen garantie om de juiste prijs te krijgen.
•    De mensen zijn zeer vriendelijk
•    Shisha (waterpijp) roken is heel gebruikelijk
•    Je hebt geen verloopstekker voor je elektronica nodig, de “Nederlandse” stekker past
•    Moet je proberen: een groen drankje Lemon Mint. Heerlijk!
•    Korte broek / T-shirt dragen is geen probleem
•    In elk hotel moet je door een metaaldetectorspoortje. Er gaat elke keer een piep af maar niemand van het hotel kijkt er naar om. Waarom dan die poortjes vraag je je af.