De Djoserprinses

“Felfella, hier is het!” Een klein gezelschap staat ’s avonds voor het restaurantje in Cairo en stapt naar binnen. Het drukke straatgeluid van deze grote stad sterft in het voorportaaltje al wat weg. Rechts zijn koks druk bezig de typisch Egyptische falafels te bakken die door menig gast worden besteld.

Wanneer de tussendeur met een plofje dichtvalt staat het groepje in het eetgedeelte van het restaurant. Een van de obers merkt hen op en slaakt een kreet: “Salaam, habibi!” Welkom schatje! Binnen een tel omringen obers het groepje, tafels worden zonder pardon onbemand achtergelaten en het wordt alle aanwezigen al snel duidelijk dat hier een hoogwaardigheidsbekleder is binnengekomen. Een prinses met haar gevolg! De hoogheid wordt hartelijk begroet, over de haren geaaid en er worden zelfs kusjes op haar wang gedrukt. Zij laat het zich allemaal welgevallen en geniet er zichtbaar van, ze kent de mensen en hun manieren inmiddels want ze is hier vaker geweest.

Voor het laatst was dat een week of twee geleden, vlak voordat het gezelschap vertrok naar Luxor en van daaruit verder naar de Rode Zee. Het personeel van het restaurant had uitgebreid afscheid van haar genomen met aandacht, aaitjes, kusjes en cadeautjes. Een van de obers had een tekening voor haar gemaakt en een ander vouwde een heuse kraanvogel voor haar die haar geluk en voorspoed zou moeten brengen. Ook elders in Egypte is deze dame behoorlijk verwend; kettingen met kleine blauwe kraaltjes en scarabeetjes zijn haar met gulle hand gegeven. Haar verschijning op de beroemde bazaar Khan el Khalili heeft zelfs bij haar begeleiders nog voor wat onrust gezorgd toen er serieus onderhandeld dreigde te gaan worden over een eventuele bruidsschat. Gouden bergen, ontelbare kamelen, zelfs het salaris van Ruud van Nistelrooy zijn er aangeboden.

De prinses geniet nog even van haar status want morgen zal die over zijn. Hier, in het verre, exotische Egypte krijgt zij volop aandacht en iedereen die het waagt haar met ‘mevrouw’ aan te spreken wordt ogenblikkelijk gecorrigeerd. “Het is koningin!” zegt ze dan met een nuffi g gezicht. Thuis, in het koude Nederland, zal zij weer opgaan in de mensenmassa en nauwelijks opvallen. Voor de maaltijd ten einde is, is de prinses in slaap gevallen en droomt zij haar mooie dromen; van prinsessen en buikdanseressen, van bedoeïenenprinsen en kamelen, van goud en kleding met rammelende muntjes. Als ze wakker wordt is ze waarschijnlijk al op weg naar huis en is ze weer gewoon onze dochter Lotte. Vijf jaar en blond.
 

Een bijdrage van Annemieke Witteveen

  
^{Aan de informatie in deze artikelen en verhalen kunnen geen rechten ontleend worden.}